ravotr

zaterdag 23 augustus 2014

Deze zomer beleven we een pijlsnelle opkomst van georganiseerde, actieve solidariteit met de Palestijnen die voor de zoveelste keer een misdadige aanval van het Israëlische militairen te verduren hebben. Die opkomst is een goede zaak, en deze beweging kan elke eerlijke en stevige steun heel goed gebruiken, juist ook omdat er binnen de beweging wel degelijk spanningen en moeilijke kwesties spelen. Intussen houdt de SP zich bijna compleet buiten de acties, en verkoopt de solidariteit met Palestijnen zelfs voor de tweede keer een keiharde klap in het gezicht. De SP Amsterdam trok zich afgelopen dagen terug uit de demonstratie tegen de Israëlische bezetting die vandaag in Amsterdam plaatsvindt.

De argumenten van de SP gaan – afgaand op een artikel in het Parool van 22 augustus – over de keuze van sprekers, en over de oproeptekst. Twee van de drie sprekers kunnen niet door de SP-beugel. Dyab Abu Jahjah niet want die “heeft Saddam Hoessein in het verleden een martelaar genoemd” aldus partijvoorzitter Schaefer. Rachid Appa el Gaoui mag ook niet want die “heeft Israël vergeleken met nazi-Duitsland. Dan ben je wat ons betreft een beetje de weg kwijt.” Wie hier kennelijk de weg naar de solidariteit een beetje kwijt is, dat is de SP zelf. Immers, wat een slappe en kwalijke argumenten. En wat een slecht besluit.

Eerst Abu Jayhya over Saddam Hoessein. Ik ben geen fan van hem, helemaal niet niet van Saddam, maar ook niet zo van Abu Jahjah.. Maar ik ben ook geen fan van Emile Roemer. Is dat een reden om acties te boycotten waar Roemer op het podium staat? Dan wordt het lastig aan vakbondsdemonstraties of grotere anti-bezuinigingsdemonstraties mee te doen. Ik demonstreer voor of tegen een zaak. Ik kom er niet voor de sprekers, en ik blijf er dus ook niet voor weg, tenzij het héél bar en boos wordt. Wat een malligheid. Een foute spreker kun je altijd nog uitjoelen.

Ik weet niet precies wat Abu Jahjah over de morsdode Saddam heeft gezegd, en wanneer. Het moet even geleden zijn want Saddam is eind 2003 uit een hol gehaald en een paar jaar later na iets wat voor een proces moest doorgaan gelyncht door de Iraakse, onder Amerikaanse curatele staande, regering. Dat was misdadig. Het doet niet af aan Saddams misdadigheid zelf. Elke posthume steunbetuiging aan hem vind ik verkeerd, dus ook die nu Abu Jahjah wordt toegeschreven.

Hoe groot was echter die steunbetuiging? Laten we aannemen dat hij Saddam inderdaad een martelaar heeft genoemd. ‘Martelaar’ kan in dit verband heel simpel de wat technische term hebben gehad van: gevallen in een strijd door iemand ongetwijfeld gezien werd als legitieme strijd tegen Amerikaanse overheersing. Ik zou dat nog altijd verkeerd vinden, want het maakt van Saddam een soort principiële tegenstander van die overheersing. Dat was hij helemaal niet, gezien de gretigheid waarmee Saddam eerder met die overheersing collaboreerde en zich er door liet bewapenen. Maar met het etiket ‘martelaar’ hoeft niets positiefs bedoeld te zijn over Saddam als machthebber, als Baath-intrigant en moordenaar in samenspraak met de CIA in de jaren zestig, als meedogenloos dictator in de jaren zeventig en tachtig, als verantwoordelijke voor gasaanvallen op Koerden in 1988, om maar eens een paar van zijn lange lijst van wandaden te noemen.

Maar laten we eens aannemen dat Abu Jahjah het woord ‘martelaar’ bedoelt zoals Schaeffer het kennelijk leest, namelijk: als ‘Saddam is een held in de ogen van Abu Jahjah’. Dat zou ik een hele foute opvatting vinden. Maar is dat een reden om een demonstratie te boycotten? Ik zou daar, juist als SP met een bepaald politiek verleden, erg mee oppassen, want dit middel kan ook tegen de SP worden gebruikt. Er lopen vast nog SP-ers rond die al in de jaren zeventig bij die club zaten. Hoe zouden zij het vinden als zij straks geen minister mogen worden omdat Rutte’s informatiedienst erachter is gekomen omdat ze ooit gezegd hadden dat ze Mao best een groot staatsman vonden? Ze zouden het een gemene aanval vinden, en terecht. Daarom kunnen ze die methode nu zelf maar beter ook niet hanteren.

Iets actueler: waarom moge positieve uitlatingen over een dode Saddam Hoessein niet, maar is een helemaal niet zeldzame positieve houding onder VVD-ers over de zeer levende George Bush – iemand met soortgelijke hoeveelheden bloed aan zijn handen – voor de SP geen aanleiding om coalitiebesprekingen met die partij in Amsterdam terstond af te breken, in plaats van in een college ermee te gaan zitten? Om het over de nog altijd wijd verbreide idolatrie rond de drone-moordende president Obama maar te zwijgen. Kennelijk is vriendelijkheid over een schurk alleen maar erg als het een schurk was waar het Westen ruzie mee had.

Dan Appa en De Vergelijking Die Niet Mag. Ik vind die vergelijking zelf om specifieke redenen niet wijs, en ook de aanduiding ‘genocide’ is wat mij betreft problematisch, alhoewel Israël echt haar best doet om die aanduiding steeds minder problematisch te maken. Dat is iets waar ik nog eens op terug wil komen, maar het doet aan de totale afwijzing van de moorddadigheid van Israëls optreden niets af. Het is gewoon een discussie over nauwkeurige begripsbepaling en zorgvuldig woordgebruik, geen verzwakking van die afwijzing zelf.

Maar ik vind de discussie daarover iets dat binnen de solidariteitsbeweging een plek heeft. Ik vind het schandelijk als een club die zegt solidair met de Palestijnen te zijn, op basis van dit soort meningsverschillen een demonstratie een mes tussen de ribben steekt. De SP had met behoud an haar bezwaren beter juist mee kunnen doen, en haar kritiek binnen de betoging constructief kunnen inbrengen. Waarom geen SP-spreker op het podium, die als volgt zou beginnen: ‘Nee, genocide noem ik het het niet. Nee, nazi-Duitsland is niet de beste vergelijking. Maar de staat Israël bedrijft massamoorden op grote schaal, en het schendt hierbij dag in dag uit de mensenrechten en het internationaal recht. Dat zijn geen vergissingen, dat zijn geen incidenten, dat is beleid, misdadig beleid. Israël doet dat systematisch, en Israël doet dat om een beleid van etnische zuivering en apartheid kracht bij te zetten. En we staan hier, ongeacht onze verschillen, om dáár samen nee tegen te zeggen’ ?

En waarom problemen die de SP met bijvoorbeeld de oproeptekst heeft niet aankaarten binnen de beweging, binnen de demonstratie, constructief, zij aan zij maar met een eigen geluid en andere woorden en accenten? Als de uitstraling van de betoging te extreem dreigde te worden naar de zin van de SP, dan had ze ook haar eigen aanhang op kunnen roepen om juist wél mee te doen, compleet met SP-vlaggen en leuzen die de Israëlische aanvallen afkeurden in woorden die ze beter vond dan de formuleringen waar ze aanstoot aan neemt. Daar had ongetwijfeld halfslachtige diplomatieke taal tussen gezetten waar ik, en vast veel anderen, weer kromme tenen van hadden gekregen. Maar ja, dan is het weer aan die demonstranten om met een eigen, radicaler geluid binnen de demonstratie zicht- en hoorbaar te zijn. Zo werkt meningenstrijd binnen een solidariteitsbeweging wel vaker.

Maar weglopen? Omdat een paar sprekers ooit iets gezegd hebben waar je over struikelt? En omdat een oproep iets anders is geformuleerd dan je dat graag had gezien? De SP loopt ermee weg van de taak om solidariteit te organiseren met de Palestijnen, zij aan zij met krachten die op sommige punten anders denken dan zij maar hun sporen hebben verdiend in de solidariteit, vooraan staan in deze strijd, krachten die bredere steun goed kunnen gebruiken om de strijd te versterken. De SP laat die solidariteit vallen, in ruil voor een keurig imago waarmee ze veilig een formatie van een kabinet samen met de VVD tegemoet kunnen zien. SP: Salonfähige Partij?

De SP laat dus de solidariteitsbeweging in de steek. Dat is de tweede keer, want we hebben ook al de vertoning gehad toen SP-kopstuk Harry van Bommel het nodig vond om tot sancties op te roepen tegen… Hamas, omdat dat een staakt-het-vuren weigerde waarin ze niets van rechtmatige eisen richting opheffen van de blokkade terugzag. Van Bommel ondersteunde zo feitelijk het Israëlische propagandapunt dat Hamas, en niet Israël, keer op keer obstructie pleegt tegen welke soort van constructieve oplossing dan ook.

Dat leidde gelukkig in en om de SP tot woede, en het droeg overduidelijk bij aan het besluit van Anja Meulenbelt op 2 augustus om de SP vaarwel te zeggen. Haar besluit vond ik dapper, omdat ze er haar principes mee boven haar partijpolitieke loyaliteit stelde, de zaak belangrijker vond boven de club waar ze bij zat. Zij is een bondgenoot van de Palestijnen. De officiële SP is hoe langer hoe meer een bondgenoot van haar coalitiepartners van morgen, en offert daar de pro-Palestijnse strijd klaarblijkelijk aan op. Ik mag hopen dat degenen die de partij uit de demonstratie hebben teruggetrokken, de wind van voren krijgen, niet alleen van buiten de SP maar ook daarbinnen.

Intussen gaat de solidariteitsbeweging verder, met demonstratie na demonstratie, en ook met fraaie acties van burgerlijke ongehoorzaamheid bij de Israëlische ambassade op 5 augustus en bij het ministerie van Defensie  op 20 augustus . De SP geven we een veeg uit de pan vanwege haar opstelling, maar we hebben geen tijd om op doe partij – of welke partij dan ook! – te gaan wachten. Laten we de vaart erin houden en de druk opvoeren!

Peter Storm

opmerking 23 augustus 14.28 uur: ietsje bijgeschaafd qua kromtaal.