Archive for January, 2019

Leve die Luddieten!

woensdag 30 januari 2019

Machines en apparaten zijn niet zomaar handige gebruiksvoorwerpen, gelijkelijk bruikbaar voor welk doel dan ook. Apparaten belichamen prioriteiten en maatschapelijke verhoudingen. De introductie van informatica in het productie- en distributieproces is ingebed in marktrelaties en drukt ondernemersbelangen uit. Betaalgemak, snelle beschikbaarheid van informatie, bestel wat je wilt en het wordt bij u thuis afgeleverd, praten met wie je maar wilt ongeacht afstand: het klinkt mooi, om niet te zeggen leuk, lekker en gezellig. Gemak dient de mens, jazeker… voorzover de mens via dat gemak het kapitaal en de technologische “Moloch whose name is the Mind” (1) dient.

Vanuit zo’n insteek besprak ik in een vorig artikel het proces waarmee mensen, door in te loggen en te pinnen en met chipkaarten te goochelen, geprest worden om allerlei aankopen te verrichten. Zo zetten ondernemers ons via al die pin- en chipapparaten extra aan het werk. Je kunt vaak zeggen: nogmaals aan het werk, want veel van die mensen verichten ook nog eens loonarbeid voor hetzelfde slag ondernemers.

Ik sloot mijn stuk af met een bewust wat cryptisch gehouden oproep om de Luddites van een versie 2.0 te voorzien. Dat gaf, voorspelbaar, aanleiding tot een tweetal vragen. Strekking daarvan: wil je dan echt alle computers en soortgelijke apparaten tot gort gaan slaan? En wat beduidt dat eigenlijk, Luddites 2.0? Het antwoord op vraag één is nee. Dat wordt duidlijker als we vraag twee bespreken: wie of wat is of zijn Luddites 2.0? Laat ik daar eens op in gaan. Read the rest of this entry »

,

1 Comment

De onbetaald werkende consument/Tijd voor Luddites 2.0

zaterdag 19 januari 2019

Automatisering, zo was ooit het idee, zou het leven makkelijker maken. Machines zouden zwaar lichamelijk werk vervangen. Computers zouden bliksemsnelle informatieverwerking mogelijk maken. Internet zou de communicatie en de verspreiding van informatie enorm ten goede komen. En via sociale media zouden we allemaal leuke, gezellige en natuurlijk ook lekkere contacten kunnen leggen, zo veel en zo vaak we maar zouden willen. Technologie, de Weg naar het Geluk!

Ik zeg weinig nieuws als ik zeg dat het allemaal een beetje anders is gelopen. Dat is niet omdat al die dingen die ik noemde, niet kloppen, al klopt natuurlijk lang niet alles. Het is wel omdat er tegenover dat fraais een enorme afhankelijkheid staat. En het is omdat al die technologisering heel vaak betekent dat wij meer en harder moeten werken, voor meer bazen, ook op plekken waar dat vaak helemaal niet opvalt. Wie vroeger louter een consument was, is vandaag de dag tegelijk iemand die werkt voor het bedrijf waar zij/hij/anderszins iets bij aanschaft. Hoe werkt dit? Read the rest of this entry »

, , ,

7 Comments

Neeederland: de dictatuur van leuk, lekker en gezellig

dinsdag 15 januari 2019

Onderstaand stuk is eerder vandaag op Konfrontatie verschenen. Daar staan ze trouwens open voor nieuwe auteurs. Wie weet, iets voor mensen die dit lezen 🙂

Neeederland is een dictatuur, en het land wordt bestuurd door een heuse troika. Zoals elke troika heeft ook dit triumvirat drie leden. Leuk, Lekker en Gezellig zijn hun namen, met Traditie en Kinderfeest als niet erg stille vennoten op de achtergrond. Read the rest of this entry »

, , ,

3 Comments

Trumps oorlog-in-de-maak: Iran?

zaterdag 12 januari 2019

Onderstaand artikel, over het Amerikaanse beleid tegenover Iran, schreef ik voor het VredesMagazine, waar het intussen is verschenen. Ik vind dit leuk: dit VredesMagazine is de opvolger van Veedee AMOK, het blad van het Anti Militaristies Onderzoeks Kollektief. AMOK was de eerste organisatie waarbinnen ik politiek actief was, van 1986 tot in 1988. In 1987 schreef ik ook al eens een stuk voor het blad van AMOK: ‘Vele handen op een olievat’, naar aanleiding van Amerikaanse geheime (nou ja, dat was de bedoeling althans…) wapenleveranties aan… Iran. A kind of homecoming,dus:) Het nummer waar onderstaand stuk in te vinden is, staat binnenkort vast ook online.

Veel Amerikaanse presidenten laat minstens twee monumenten na: een naar hem vernoemde bibliotheek, en een oorlog. Johnson had zijn Vietnamoorlog. Nixon had zijn bommenregens op Cambodja. Bush nummer I deed eerst Panama en vervolgens Irak. Clinton deed Joegoslavië, met Servische repressie in Kosovo als voorwendsel. Bush II deed eerst Afghanistanen vervolgens wederom Irak. Ook Obama had zijn eigen oorlog, in Libië. President Hillary Clinton eveneens: in Syrië, als het aan haar lag. Ze werd alleen geen president, maar als minister van Buitenlandse Zaken onder Obama deed ze ruim voldoende kwaad. Read the rest of this entry »

, , ,

4 Comments

Vertellingen van victorie en verraad

zaterdag 5 januari 2019

Vandaag, 5 januari 2019, is het honderd jaar geleden dat in Berlijn het zogeheten Spartakistenoproer begon, een climax in de enkele maanden eerder uitgebroken Duitse Revolutie. Een mooi moment om onderstaand artikel hier te publiceren (1).

O ja, de beste wensen voor het nieuwe jaar!

Vertellingen van victorie en verraad:
Sebastian Haffner over de Duitse Revolutie

Er zijn boeken die je leest en dan weglegt: interessant, en dat was het dan. Er zijn ook boeken die je leest, herleest, en nogmaals herleest, en waar je telkens weer plezier aan beleeft. Niet zozeer als naslagwerk, maar als mentale belevenis, als bron van inzicht en meer. De Duitse auteur Sebastian Haffner schreef zo’n boek: ‘De Duitse revolutie 1918-1919: de nasleep van de Eerste Wereldoorlog’. Het gaat over die revolutie, en hoe die de nek werd omgedraaid door sociaaldemocratische politici en door moorddadige militaire eenheden. Read the rest of this entry »

,

2 Comments