ravotr

vrijdag 31 juli 2015  (1)

Zes maanden celstraf  wegens “zijn aandeel in de rellen in de Schilderswijk”, aldus de NOS. Daartoe veroordeelde een rechter vandaag een activist, Said Roustayar. Van de zes maanden zijn er twee voorwaardelijk, met twee jaar proeftijd. Bovenop de celstraf komt nog een boete plus een “gebiedsverbod voor de Schilderswijk”. Reden voor het vonnis? “De man heeft geholpen bij het in brand steken van een bouwkeet tijdens de rellen (…) Daarnaast gooide hij meerdere stenen in de richting van politieagenten”, zo lezen we op Rechtspraak.nl.  Het is een rechterlijk vonnis, maar met rechtmatigheid en rechtvaardigheid heeft dit minder dan niets te maken. Wat is de betekenis? En wat nu?

Said is veroordeeld omdat hij stenen gooide naar de politie. Hij deed dat “uit zelfverdediging”, zei hij volgens de NOS. Said heeft daarin gelijk, ongeacht hoe het stenen gooien precies begon en hoe het straatgevecht precies verliep. De politie was daar immers niet om winkeltjes en omstanders te beschermen, maar om woedende demonstranten uiteen te drijven, om hun protest neer te slaan. Dat protest was begonnen als demonstratie wegens de door van Mitch Henriquez, gearresteerd door vijf politieagenten en hoogstwaarschijnlijk tijdens die arrestatie met nekklem gewurgd. Dat was de aanleiding tot wat nu “de rellen in de Schilderswijk” heet, maar feitelijk een revolte was tegen racistisch politiegeweld,  iets dat gaat van etnisch profileren waaraan de politie zich OK volgens Amnesty schuldig maakt  tot en met het soort dodelijke politiegeweld waar Mitch Hernandez slachtoffer van werd, zoals eerder de zeventienjarige Rishi er slachtoffer van werd.

Demonstranten eisten uitleg bij het politiebureau in de Schilderswijk, en toen die niet kwam, probeerde een forse groep van hen het bureau binnen te komen.  Daarop reageerde de politie met ME-charges. Zó begonnen de ‘rellen’ van die dagen, de wilde protesten waarop de politie al de eerste avond en nacht enige tijd de greep verloor. Het was. boos protest van betogers, hooghartig genegeerd door het gezag dat er opeens wèl weer was toen de boosheid ‘te ver’ ging. Natuurlijk gaan mensen terugvechten. Welnu, dat terugvechten is terecht. En ja, dan gooien mensen stenen naar agenten en naar politieauto ‘s.

Laten we daar nu eens helder over zijn. Stenen gooien naar chargerende ME-ers is niet verkeerd. Stenen gooien naar voor de charge klaar staande ME-ers is niet verkeerd. Stenen gooien naar een politiemacht die daar staat om gewelddadig haar ‘orde’ te handhaven is niet verkeerd. Het maakt mij in dit soort situaties ook niet uit wie precies begon met wat. De repressieve aanwezigheid van de politie in de Schilderswijk was sowieso agressie, dus elke reactie van demonstranten is sowieso al zelfverdediging. Said stond in zijn recht, net als die andere zogenaamde ‘relschoppers’ die al gestraft zijn of via een klopjacht met beeldmateriaal alsnog met straf wordt bedreigd.

En die brand van de bouwkeet waar hij naar eigen zeggen trouwens slechts een minieme bijdrage aan had geleverd? Zo gaat dat soms in een straatgevecht. Het enige wat hier zo jammer aan is, is dat Said en anderen zijn gepakt voor wat rechtmatige daden tijdens rechtmatig verzet waren. Nogmaals: stenen gooien naar politie is niet verkeerd. Of je het wel of niet doet, en in welke omstandigheden, is een kwestie van tactiek en van persoonlijke afweging en voorkeur.

Dan het tempo van ‘rechts’-pleging. Ruim een maand na de ‘rellen’ is Said dus al opgesloten en veroordeeld. Meer dan een maand na de dood van Henriquez lopen de daarvan verdachte agenten gewoon vrij rond, ze zijn alleen geschorst. Stenen gooien en brandende bouwkeet staan keurig op video, de dodelijke arrestatie van Henriquez echter ook. Waarom kan de ene nep-misdaad snel tot veroordeling komen, en de andere zeer echte misdaad niet? Waarom kon Said voorafgaand aan zijn proces niet worden vrijgelaten en de vijf agenten niet eens zijn aangehouden? Kennelijk is een bouwkeet meer waard dan een mensenleven. Kennelijk is stenen gooien naar agenten erger dan het wurgen van een Arubaanse man. Kennelijk zijn politielevens meer waard dan de levens van andere mensen, in het bijzonder van migranten.

De strafmaat zelf is absurd. Er is geen agent zelfs maar verwond door de stenen die Said gegooid heeft, anders had het Openbaar Ministerie dat wel breed uitgemeten. Van meer dan “stenen in de richting van agenten” is nergens sprake, of ze zelfs maar een ME-schild geraakt hebben is niet duidelijk. Dat brandje leverde wat schade op, geen gewonden, anders hadden we dat wel gehoord. De strafmaat weerspiegelt een absurde heiligverklaring van het Geüniformeerde Gezag, en van de Particuliere Eigendom. Beide principes verdienen, na dit vonnis met nog grotere urgentie, doortastende sloopwerkzaamheden.

Waarom treedt de rechterlijke macht in deze zaak zo hard op? Antwoord: angst. Onzekerheid. Semi-paniek. De staatsmacht is zich duidelijk rot geschrokken van de vier dagen durende opstand in de Schilderswijk. De massa-arrestaties op vooral de vierde nacht, en de jacht op “relschoppers” in de weken erna zijn duidelijk bedoeld als signaal: haal het niet in je hoofd om zoiets weer te doen. Het vuur van verzet dat even hoog oplaaide in de warme zomernachten in Den Haag moet met kracht en beslistheid worden gedoofd, en ieder idee dat zoiets elders kan worden ontstoken moet met snelle en harde vonnissen worden ontmoedigd.

Intussen lopen de vijf verdachte agenten vrij rond. Intussen gaat het etnisch profileren door. Intussen blijft het broeien in arme wijken, onder migranten en andere uitgesloten en verarmde mensen. De staat wéét dat nieuwe explosies van protest een kwestie van tijd zijn, maar weet niet waar, en weet niet hoe. Dus slaat de staat wild en repressief om zich heen. Van dit type staatsreactie is nu Said het slachtoffer. Door hem op te sluiten zegt de staat feitelijk tegen ons allemaal, tegen mensen aan de onderkant, tegen de mensen die solidariteit met en vanuit die onderkant willen uiten en versterken: je bent gewaarschuwd.

Wat mij betreft zeggen we ook iets terug. Wat m ij betreft zeggen we: prima, duidelijk. We zijn gewaarschuwd. En we slaan jullie waarschuwing doordacht en vastbesloten in de wind. We keren de waarschuwing om. Jullie laten ons een prijs betalen door mensen van ons uit huis te slepen, te veroordelen, vast te houden? Wij laten jullie een prijs betalen die hun keus voor repressie tot een onbetaalbaar dure keus zal maken.

Hier is dan ook mijn hoop. Dat de volgende keren de stenenregens tegen de ME doel mogen treffen. Dat de volgende keer het vuur niet slechts een bouwkeet verteert maar een politiebureau. En dat het daarbij niet blijft. Moet je maar niet aan onze mensen komen.

Jullie zijn gewaarschuwd, gezagsdragers.  En Said moet vrij.

Peter Storm

Noot, aangebracht op 2 augustus, 23.30: en niet augustus, zoals een oplettende lezeres me waarschuwde. dank:)