ravotr

vrijdag 26 december 2014

Het is wat zeg. Wil ik die keileuke kerst-CD van Bob Dylan opzetten, kan ik het stomme ding nergens vinden. Wil ik mooie kerstliedjes voor jullie zingen, gaat ook niet want mijn stem is minstens zo verschrompeld als die van good old Bob, alleen is het bij mij hopelijk tijdelijk want aan mijn hoest-meerdaage komt ook wel weer eens een eind. Toch krijgen jullie weer eens een kerstconcert van me aangeboden. Kameraad YouTube is zo vriendelijk om mij hierbij terzijde te staan, zodat ik slechts het digitale gastheerschap hoef uit te oefenen. Enjoy.

We beginnen, nu de sneeuw in aantocht is, natuurlijk met Winter Wonderland.  Die zingt Bing Crosby voor ons. Hij was zo blij dat hij mocht openen, dat hij beloofde om niet zijn eeuwige I ‘m Dreaming of a White Christmas te zingen. Dat is immers, tegen het eind van kerst met de sneeuw in aantocht, niet echt meer nodig.

Zo, glaasje glühwijn in de hand en lekker in gezapige stemming? Zet je dan maar even schrap want hier komen de Kinks! Met snerpende gitaren en good old fashioned rock ‘n’roll: Father Christmas.  And a class struggle Christmas to all of you:

Father Christmas, give us some money
Don ‘t mess around with those silly toys
We’ll beat you up if you don hand it over
We want your bread so don t make us annoyed
Give all the toys…
To the little rich boys

Even bijkomen. Ha daar komt Dean Martin aan, die gaat voor ons de Christmas Blues  zingen. Daar is vaak reden voor. Herken je dit?

I ‘ve done my window shopping, there ‘s not a store I missed
But what s the use of stopping when there  ‘s no one on your list?

En dit?

May all your days be merry, your seasons of good chears
But until it ‘s January, i’ll just go and disappear…

Haha nee hoor, zo makkelijk komen jullie niet van me af, I am not in a disappearing mood. Ik hoor wat gebrom in de hal hier, daar is Mr. Bob Dylan himself, met akkordeon en feestend gezelschap! Take it away Bob. Must Be Santa, nietwaar? Stoelen en tafels aan de kant en paarty.

Nou, het wordt een jolige boel zo. We schakelen even naar melancholischer sferen. De Pretenders komen binnen, ergens wel toepasselijk in deze dagen van doen-alsof. 2000 Miles  zingt de zangeres van de band Chrissie Hynde. “He ‘ll be back on Christmas Day”. Dat blijkt hier de naakte waarheid te wezen, maar dan even anders. Dat prachtige gitaarloopje trouwens….

Fay Lovsky, meid dat is lang geleden! 1981 alweer. Ook zulke weemoed. Christmas was a Friend of Mine.  Gewoon mooi, ik zeg er verder niets over, goed?

Het is tijd voor onversneden vredessentiment, en dus voor John Lenn… hahahaha nee, het is Paul McCartney, zijn ouwe Beatle-maat! Met een heel kikkerkoor, kijk nou! We All Stand Together.  Meezingen dus:

Win or lose, sink or swim
One thing is certain, we never give in
Side by side, hand in hand
We’ll all stand together

Met die boodschap wil ik het nieuwe jaar wel in.

Maar we zijn er nog niet. Een delegatie uit een nieuwere generatie krijgt het ritmische woord – met die ouwe favoriet van me, Little Drummer Boy. Zonder woorden deze keer. Maar totaal onweerstaanbaar. Een warm applaus dus voor de Boomwhacker Orchestra!

Zo, ik ben toe aan een kop koffie. Jullie ook? O, Frank Sinatra wil nog even wat kwijt:

The weather outside is frightful
But the fire is so delightdul
Since we’ve no place to go
let it snow let it snow let it snow

Yesss.

The fire is slowly dying
and my dear we’re still goodbyin’
But as long as you olove me so
Let it snow let it snow let it snowwwwww

Kom maar op met die vlokken.

Peter Storm