ravotr

donderdag 7 augustus 2014

Drie dagen lang vallen er geen Israëlische bommen op Gaza. Drie dagen lang vliegen er ook geen raketten terug. Intussen zijn er gesprekken om dit staakt het vuren te verlengen. Daarin stelt Israël volstrekt absurde eisen aan Hamas. Media doen alsof die eisen de gewoonste zaak van de wereld zijn, alsof Hamas dwarsligt. Daarmee geven ze -weer- impliciet steun aan de staat Israël, haar regering, haar leger en haar misdaden.

Inzet van de gesprekken van Palestijnse kant is het opheffen van de blokkade van Gaza. “De Palestijnen willen dat zowel de grens met Israël als met Egypte opengaat.” Israël ligt dwars. Het “is bevreesd voor wapenleveranties aan Hamas”. Israël weigert te stoppen met het bestraffen van een hele bevolking, zolang de organisatie die het bestuur over Gaza uitoefent niet capituleert voor Israël. Israël eist onderwerping. Hamas eist in deze gesprekken geen onderwerping van Israël. Ze eisen alleen maar dat Israël stopt met haar pogingen om Palestijns gebied en de bevolking daarvan te wurgen. De Palestijnse positie is heel redelijk. De Israëlische positie is dat niet. Toch geeft de Volkskrant haar berichtgeving de kop mee “Hamas weigert te praten over ontwapening”.  Alsof Hamas daarmee een buitengewoon recalcitrant standpunt inneemt.

Laten we nog eens beter kijken. “Voor Israël staat op de eerste plaats de garantie dat Hamas ontwapend wordt, of in ieder geval niet wordt herbewapend.” Zullen we dat, in een verlangen naar fair play en evenwichtigheid, eens omdraaien? ‘Voor Palestijnse verzetsgroepen staat op de eerste plaats de garantie dat het IDF – de Israëlische strijdkrachten – worden ontwapend, of althans niet wordt herbewapend’ … Dat zou een volstrekt redelijke eis zijn. Het IDF heeft haar wapens op grote schaal gebruikt voor het ombrengen van mannen, vrouwen, kinderen, voor het platschieten van ziekenhuizen, scholen, moskeeën, woonblokken. Ze heeft, kortom, haar wapens gebruikt voor grootschalig geweld tegen burgers, voor oorlogsmisdaden. Hamas heeft haar wapens voornamelijk gebruikt voor het aanjagen van schrik aan burgers, op zich niet erg netjes. Maar doden door Hamas-wapens waren in overgrote meerderheid Israëlische soldaten op Palestijns gebied. Hamas vocht vooral, zeker toen het Israëlische grondoffensief een feit was. Israël moordde vooral. Wie moet er met de hoogste prioriteit ontwapend worden? Een gevechtsorganisatie? Of toch eerst een moordenaarsbende?

Ontwapening van het IDF, een organisatie die oorlogsmisdaden pleegt lijkt me een heel redelijke eis als je werkelijk een rechtvaardige vrede zoekt. Maar nee, niet alleen wordt het IDF niet ontwapend. Haar bondgenoten gaan door met het land verder te bewapenen. “De Verenigde Staten leveren extra munitie aan het Israëlische leger, dat door de oorlog met Hamas hard door haar voorraden heenraakt”, aldus Trouw op 31 juli. De oorlogsmisdaden die Israël pleegt, zijn daarmee ook Amerikaanse oorlogsmisdaden. De wapenleveranties zijn deel van langdurige, grootschalige militaire steun van de VS aan Israël. “Maar ondertussen – oorlogsmisdaden of niet – gaan de wapenleveranties door. Nog steeds krijgt Israël jaarlijks drie miljard dollar steun voor defensie van de regering-Obama, meer dan onder Bush” , schreef Trouw op 7 augustus.

De krant spreekt van “defensie”. De enige partij die in dit conflict een soort ‘defensie’ bedrijft is echter de Palestijnse kant, hoezeer de rakettenvorm van Hamas’ defensie mij ook niet bevalt. Maar Hamas schiet terug tegen een bezetter, verweert zich tegen een agressor. Wat Hamas verkeerd doet, vanuit een politiek project dat zelf niet progressief is maar religieus rechts, moet gezien worden als een verkeerd antwoord, niet als oorzaak van het conflict. Van Hamas eisen dat het zich ontwapent, of haar wapenvoorraden niet aanvult, is in de huidige context een arrogante koloniale eis aan strijders vanuit een bezette bevolking om iedere gewapende weerstand te laten vallen.

Met het voortzetten van de blokkade, en het eventueel zelfs hervatten van de bombardementen, omdat Hamas deze capitulatie weigert, laat Israël opnieuw zien dat het de 1,8 miljoen mensen in Gaza als gijzelaars behandelt, bereid is aan honger en ziekten uit te leveren om haar eigen overheersing veilig te stellen. Wat Israël doet, met bommen en met blokkade, is een bevolking bestraffen omdat het Hamas-bestuur van die bevolking niet capituleert. Dat is een misdaad tegen de menselijkheid.

Peter Storm