ravotr

Ankara, november 2017. Stadsbestuur verbiedt culturele, artistieke, muzikale manifestaties, voorstellingen, tentoonstellingen, uitvoeringen waar LGTBI- gerelateerde uitingen naar voren komen, aangezien deze “zekere sociale gevoeligheden” omvat. Hoe dat zo? De veiligheid van deelnemers aan zulke activiteiten kan niet gegarandeerd worden. Mensen kunnen immers boos worden door uitingen van homoseksualiteit, transgender-identiteit en andere vormen van genderdiversiteit. En ja, “daarom kunnen er reacties en provocaties tegen de groepen en individuen die aan zulke organisatie deelnemen, wegens bepaalde sociale gevoeligheden.” (1) Omdat er in Ankara dus mensen zijn die uitingen van homoseksualiteit, genderdiversiteit, transgender-identitet niet waarderen, er agressief op reageren, worden niet die homohatelijke anti-transgender-lui aangepakt. Integendeel: lesbo’s, homo’s, biseksuelen, transgenders worden beroofd van de ruimte voor collectieve en artistieke uitingsvormen. Ankara komt hiermee tegemoet aan agressie en seksuele onderdrukking. Als het van die onderdrukking al zelf niet een gangmaker is.

Dokkum, november 2017. Stadsbestuur verbiedt protest van anti-Zwarte Piet-actievoerders. Excuus. De veiligheid van de demonstranten kon niet gegarandeerd worden en bovendien waren de demonstranten te laat. Hoe dat zo? Nou, simpel. Voorstanders van Zwarte Piet waren in auto’s gestapt, de snelweg opgereden om vlak vóór de bussen met anti-Zwarte Piet-actievoerders heftig te remmen, ongelukken te veroorzaken, de weg de blokkeren en daarmee een tijdige aankomst van de anti-Zwarte Piet-demonstranten te verhinderen. “De politie verwachtte dat er nog meer blokkades zouden worden opgeworpen op de snelweg naar Dokkum, waar actievoerders tegen Zwarte Piet eerder waren tegengehouden (…) Vanwege de signalen die er waren, werd door de gemeente vervolgens besloten om demonstraties tegen Zwarte Piet niet langer toe te staan.” (2) Blokkeren om de Zwarte Piet-traditie te verdedigen had aldus het door de blokkeerders gewenste resultaat, met dank aan politie en gemeentebestuur. Dokkum komt hiermee tegemoet aan agressie en racistische onderdrukking. Als het van die onderdrukking al zelf niet een gangmaker is.

Natuurlijk. We dienen moord en brand te schreeuwen over het verbod op LGTBI-manifestaties en samenkomsten in Ankara. Ik kan me niet voorstellen dat er na vandaag nog maar één rockband, theatergezelschap, cineast, strijkkwartet, contratenor, balletgenootschap of schilder is die nog een stap in Ankara zet. Waar de culturele uitingen van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgenders en andere mensen die niet in het klassieke man-vrouw-stramien willen en/of kunnen zitten, onmogelijk gemaakt worden, daar worden álle eerlijke culturele uitingen onmogelijk gemaakt. Een culturele boycot van Ankara zolang het verbod op LGBTI-activiteiten overeind staat, opgezet niet van overheidswege maar vanuit de kunst- en cultuurwereld zelf, is wel het minste.

Maar zoiets is pas geloofwaardig als we net zo fel stelling nemen tegen het optreden, een stuk dichterbij, van gemeentebestuur en politie in en om Dokkum tegen anti-Zwarte Piet-actievoerders. Dat optreden voltrok zich volgens de zelfde laffe en brute logica als het verbod in Ankara. In beide plaatsen verschuilt het gezag zich achter intimidatie en terreur, om vervolgens niet de daders maar de doelwitten van die intimidatie en terreur de vrijheid te ontnemen. Ankara en Dokkum: że liggen ver uiteen. Maar ze zijn deel van hetzelfde repressieve universum

Noten:

1 Pyt van der Galiën, “bestuur Ankara verbiedt alle LGBT-uitingen”, Krapuul, 19 november 2017, http://www.krapuul.nl/politiek-blog/topics/repressie/2668986/bestuur-ankara-verbiedt-alle-lgbt-uitingen/

2 “Politie stopt demonstraties Dokkum om vermoedens meer blokkades”, Nu.nl, 18 november 2017, https://www.nu.nl/sinterklaas/5013011/politie-stopt-demonstraties-dokkum-vermoedens-meer-blokkades-.html

Peter Storm