De G20, topconferentie van politieke leiders van twintig machtige industriestaten, is begonnen. Het protest ook – en actievoerders hebben nu al te maken met grove onderdrukking, intimidatie en politiegeweld. Het is zaak om dit goed te volgen. Het is zaak om initiatieven te nemen om solidariteit met het verzet ter plekke tot uiting te brengen. Wat daar gebeurt is belangrijk, succes van actievoerders te r p[lekke is een opsteker voort iedereen die de machten van kapitaal, staat en alle vormen van onderdrukking tracht te trotseren.
Keurig protest waar een politicus van wakker ligt was er gisteren. “In Hamburg hebben duizenden mensen in een demonstratie daden geëist van ‘s werelds grootste industrielanden, die op 7 en 8 juli bijeenkomen in de G20-top in de Noord-Duitse stad”, zo vertelt de NOS (1). Die demonstratie was op 2 juli. Achtduizend demonstranten, beweert de politie. 25.000 zeggen mensen die de boel hebben helpen organiseren. Precieze aantal: onbekend. Maar de politie liegt sowieso. That goes with their job.
En wat eisten de demonstranten? “Op de eerste van dertig aangekondigde demonstraties liepen mensen met teksten als ‘bestrijd armoede’, ‘Stop de kolenwinning’ en ‘Planet First’ “, lezen we verder. Alsof de verenigde wereldleiders die met hun neoliberaal beleid juist mensen de armoede in trappen, aanspreekbaar zijn als lieden die armoede gaan bestrijden. Alsof degenen wiens macht verbonden is met de winning van, en productie op basis van, fossiele brandstoffen, gaan stoppen met kolenwinning omdat enkele tienduizenden mensen die een middagwandeling maken, dat vragen. Alsof deze leiders iets anders kunnen en willen dan ‘Money and Power First’.
Dit soort demonstraties zijn deels spektakel binnen de gevestigde orde – ‘kijk, je hebt de vrijheid om je zegje te doen!’ Waarna de politici doen wat ze toch al van plan waren. Repressieve tolerantie, heette zoiets vanaf de late jaren zestig van de vorige eeuw, in een door Herbert Marcuse geformuleerde zinsnede. Deels zijn dit soort demonstraties ook wel opwarmertjes voor serieuzer actie voeren: nu laten we ons zien, straks laten we ons voelen. Alleen dat tweede aspect kan dit soort acties enige strategische waarde voor radicaler maatschappijverandering geven. Maar doorgaans zijn ze zo opgezet dat iedere hint van confrontatie zo veel mogelijk is uitgebannen. Het zijn rondjes stoom afblazen.
Intussen maakte de Duitse staat zich wèl op voor harde confrontatie later in de week. Een enorme politiemacht werd de afgelopen weken bijeengebracht, allerhande beperkingen, waaronder een demonstratieverbod in de binnenstad, werden afgekondigd. Het aangehaalde artikel van de NOS legt behulpzaam uit: “De Duitse autoriteiten vrezen voor ernstige ongeregeldheden, zoals bij de G8-top in Genua in 2001, toen een betoger om het leven kwam en honderden demonstranten gewond raakten.” Even vertalen naar reality speak: De Duitse autoriteiten bereiden zich voor op harde straatgevechten tegen actievoerders, zoals bij de G8-top in Genua in 2001, toen agenten een betoger, Carlo Giuliani, om het leven brachten en honderden andere demonstranten zwaar mishandelden.staat zette de wapens van de burgeroorlog in tegen betogers. De Duitse staat bereidt zich duidelijk voor op iets soortgelijks. Laten we op scherp staan voor het geval er weer iets vreselijks gebeurt met één van de onzen. Laten we klaarstaan om in actie te komen, zodat de repressie onmiddellijk de Duitse autoriteiten onmiddellijk in – minstens publicitaire – problemen brengt.
Er was nog wel een luchtig intermezzo, trouwens. Op 27 juni werd bekend dat pakweg 220 uit Berlijn afkomstige agenten weggestuurd werden uit Hamburg. (2) “De jonge agenten misdroegen zich in hun containeronderkomen bij een kazerne in Bad Segesberg, ten noordoosten van Hamburg. Ze vierden uitbundig feest, waarbij ze zich volgens de Hamburgse politie ‘onfatsoenlijk en onacceptabel’ gedroegen.” Wildplassen, een “vrouwelijke agente alleen gekleed in badjas met een wapen in haar hand”die “op de tafel (zou) hebben gedanst” en, o jee, “openlijk geslachtsverkeer”. De agenten hebben zich dus – helaas soms op flink seksistisch-misvormde wijze, ik geloof niet dat die vrouwelijke agente helemaal vrijwillig ontkleed op die tafel is beland – dus eventjes als mensen van vlees en bloed gedragen. Overduidelijk ontoelaatbaar waar het jouw taak als agent is ieder spoor van menselijkheid met knuppelslagen, pepperspray en erger de kop in te drukken, allemaal op commando. Wegsturen dus. Nu maar hopen dat ze geen tijdige vervanging hebben weten te vinden.
Valstrik en grof geweld
Intussenis de tijd voor gegrinnik om dit soort debacle-toestanden alweer achter ons. Op Crimethinc staat een indringend verslag (3) te lezen dat laat zien dat de repressie op gang komt. Actievoerders probeerden op 2 juli naar hun actiekamp te komen, in Enterweder park. Actievoerders hadden van een rechtbank uiteindelijk toestemming gekregen. Maar toen actievoerders naar het terrein probeerden te gaan, was zich daar al een enorme politiemacht aan het verzamelen, van alle ‘gemakken’ voorzien. Aanvankelijk blokkeerde die de in gang. Toen, opeens, werd die blokkade opgeheven en mochten mensen het terrein op. Het bleek een valstrik: kort daarna viel de oproerpolitie het terrein binnen, sloeg en trapte mensen, hanteerde pepperspray en nam tenten in beslag.
Het is duidelijk voor wie het nog niet wist: geen rechtstatelijkheid, geen democratie, geen gerechtelijke uitspraak gaat demonstranten beschermen tegen de staat die van plan is om hardhandig te laten voelen wie de baas is. De Duitse staat wil kennelijk een eenzijdige burgeroorlog, met aan de ene kant gewapende troepen en aan de andere kant ongewapende demonstranten om af te tuigen. Die burgeroorlog is niet zinvol te ontwijken, tenzij we het zinvol vinden om bij voorbaat het hoofd te buigen.
Het is alleen te hopen dat de confrontaties een stuk minder eenzijdig verlopen dan het gezag inschat, en dat eenheden van oproerpolitie niet alleen behendig door actievoerders worden ontweken maar her en der ook hardhandig worden teruggeslagen. Het is vooral ook te hopen dat het lukt om de G20 te ontregelen door de toegang te bemoeilijken en dergelijke. Zo maken we onze schreeuw voor radicale verandering hoorbaar, zo behouden we vooral ook de ruimte die we nodig hebben om werkelijke, radicale veranderingen dichterbij te brengen, en alleen zo maken we die ruimte groter. Sterkte voor iedereen die in Hamburg staat tegenover staat, kapitaal, nationalisme en milieuverwoesting! Solidariteit tegen de repressie! (4)
Noten
1 “Betogers Hamburg eisen veranderingen van G20”, NOS, 2 juli, http://nos.nl/artikel/2181109-betogers-hamburg-eisen-veranderingen-van-g20.html
2 “Hamburg stuurt zich misdragende berlijnse agenten weg”, NOS, 27 jun i 2017, http://nos.nl/artikel/2180293-hamburg-stuurt-zich-misdragende-berlijnse-agenten-weg.html
3 “Police raid on the G20 Camp: A Tale of Vio0lence and Betrayal – What the Raid shows of the Police States to come”, CrimethInc. , 3 juli 2017, https://crimethinc.com/2017/07/03/1
4 Globalinfo heeft veel geschreven over de G20 en de acties. Recente uopdate: “G20-nieuws 30 juni”, https://globalinfo.nl/Nieuws/g20-nieuws-30-juni Ik vermoed dat er binnenkort wel meer komt. Belangrijke nieuwsbron in dit soort zaken!
Peter Storm
#1 by Nayoko Sadashi on 2017/07/04 - 11:13
Zachte heelmeesters, maken stinkende wonden.
Als het de industriële elite niet raakt, dan weet men ook dat het niets uithaalt.
Anarchisten snappen dit. Anarchisten protesteren op zo’n manier, dat het de bedrijven direct steekt, waardoor het dus politieke betekenis heeft. Zeggen, dat jij de gang van zaken ‘niet leuk vind’, is natuurlijk geheel irrelevant. Het bedrijf knikt dan, de morele dimensie is namelijk irrelevant, voor alles dat geen moraliteit hanteert, voor dat wat niets meer is dan winst. Dit winst, daar moet je het dus steken. Zodra de winst in geding komt, is het ineens een heel ander verhaal voor ze.
De verzuurde realiteit, is dat spanningen ontaarden in fysieke conflicten.
Ik ben daar niet, bij de G20, veel te egoïstisch en te laf. Ik ben niet in het zwarte blok te vinden.
Maar het zwarte blok is het enige dat het voor ons op neemt.
Niet minister Ploemen, of meneer Dijselbloem, die ‘er samen uit wilt komen’. Er is namelijk helemaal geen samen, daar waar conflicterende belangen zijn.
Jou huis is van karton en brandonveilig, maar de pvda wethouder haalt de schouders op. Hij/zij krijgt namelijk toch betaald en hij/zij, woont daar niet en zijn/haar kinderen ook niet. Als alles afbrand en zestig doden vallen, dan wordt een sociaal wenselijk verhaaltje uit de mouw geschud en gaan alle daders onaangetast verder.
Vorm is geen inhoud. Als ik een bank overval, dan zegt de rechter ook niet ‘vervelend dat dit heeft moeten gebeuren’, waarna ik op vrije voeten sta.
Als ik vatten met gif, in een rivier dump, dan zegt de rechter ‘we weten niet precies wat er gebeurt is, maar het betreurd ons en er moet echt iets aan gebeuren, in de toekomst’. Alles recht slijmen, zo noemen we dat.