vrijdag 10 maart 2017
We beleven een opmerkelijk gunstig weekje voor de antifascistische en aanverwante strijd. Vier acties, kleinschalig maar tamelijk effectief, en dat binnen vijf dagen tijd. Bepaaald niet onaardig. Een vleugje feestvreugde is niet misplaatst. En er valt wat van te leren ook.
Het eerste succesje was zaterdag in Utrecht. Daar wilde de moslimbashbende van Edwin Wagensveld, ook wel bekend als Pegida, een optocht houden. En ja hoor, iets van vijfentwintig mensen namen er aan deel. Antifa Utrecht doet via een persbericht – op Indymedia ook van toevoegingen voorzien – verslag Enkele antifascisten wisten tamelijk dichtbij te komen en riepen leuzen. Ze slaagden er zelfs in een antifascistisch spandoek te ontrollen. Tot arrestaties kwam het niet, de actievoerders hielden het kennelijk tijdig voor gezien na hun ding te hebben gedaan. Naar verluidt was Pegida-chef Wagensveld erg boos omdat de politie de antifascisten niet had weggewerkt. Zijn feestje is dus lichtelijk bedorven. Mooi zo.
Intussen was bekend dat Geert Wilders op 9 maart de dierenvriend wilde komen uithangen bij Dierenzorg, een dierenasiel in Zaandam. Dat lieten antifascisten niet op zich zitten. Ze riepen mensen op om protestmails en dergelijke naar Dierenzorg te sturen. En ze zetten een demonstratie op poten, zo on geveer op de stoep van Dierenzorg, de dag dat Wilders zou komen. Maar… hij kwam niet!
Dierenzorg had het bezoek gecanceld, want ze kon voor de veiligheid van mensen en dieren niet instaan, of zoiets. Antifascisten hadden er met hun actie toe bijgedragen dat Wilders dus geen podium kreeg om mooi weer te spelen en diervriendelijkheid daarvoor te misbruiken. Ze voegden er aan toe : “Het is alleen jammer dat Dierenzorg niet cancelt om de juiste reden, namelijk bezorgdheid over de veiligheid van mens en dier als een man als Wilders aan de macht komt”. Intussen had Dhjana aan de hand van Wilders’stemgedrag diens diervriendelijke pretenties al redelijk effectief doorgeprikt door middel van haar “Open brief aan asiel’Dierenzorg’ Zaandam over bezoek Wilders” Joke Kaviaar hamerde in haar “Dieren als propagandamiddel: ‘geen nieuw poesje voor Wilders’” , nog wat stevige puntjes op de rond de actie en de achtergrond, en de noodzaak van actie.. “Laat iedereen maar weten dat we niet akkoord gaan met fascisten. Dat je boze e-mails krijgt en slechte recensies als je daaraan meewerkt. Dat er herrie op je stoep komt van een demonstratie.” Inderdaad.!
Alles bij elkaar mag Zantifa, het antifascistische initiatief dat de campagne tegen Wilders’ bezoek lanceerde., heel trots zijn. Een propagandastunt van Wilders is verslagen door een exemplarische combinatie van publieke pressie via internet en demonstratieve actie op de stoep. Een actie die niet eens hoefde plaats te vinden, want voor die tijd was de victorie al binnen.
De dag erop maar liefst twee acties. In Breda heb ik met mijn bord Geert Wilders en zijn fans vrij hinderlijk voor de voeten weten te lopen en iets van hun feestvreugde een beetje verstoord. Dat kreeg opmerkelijk veel media-aandacht. Het VRT-Journaal in Vlaanderen had berichtgeving erover, evenals Omroep Brabant. Beiden hadden beeldmateriaal van ondergetekende en zijn bord. En ik kwam ongedeerd, ongearresteerd, wel natgeregend maar toch reuze opgewekt weg van de crime scene. Omroep Brabant had trouwens nog wel belangrijke info: één van degenen die Wilders hielpen met flyeren, was Edwin Wagensveld.
Thuisgekomen zag ik online intussen nieuws over anarchisten die een verkiezingsbord met verfbommen hadden bestookt. Geen rechtstreeks antifascistische actie, maar het is juist ook wel goed dat de complete gevestigde parlementaire politiek doelwit is van systeemkritische mensen. Indymedia heeft beelden en een korte toelichting.
Alle vier de acties waren waardevol, alle vier waren in zekere zin overwinningen, hoe klein en symbolisch veelal ook. De belangrijkste victorie was ongetwijfeld Zantifa versus Wilders-naar-Dierenzorg. Dat was ook meer dan symboliek: er is daadwerkelijk iets bereikt, de publieke ruimte die Wilders wilde benutten, is hem door de neus geboord.
Zeker, het waren kleine, tactische overwinninkjes, geen grote strategische zeges. Aan de oppermacht van rechts – niet alleen de PVV, maar het hele gevestigde politieke bestel met haar racistische beeldvorming jegens v moslims en vluchtelingen – is niets wezenlijks veranderd. Toch zijn dit soort kleinere acties belangrijk. Ze laten een paar dingen zien.
Ze tonen aan dat je iets kunt doen dat effect heeft, ook als je slechts met zeer weinig mensen bent. Ze tonen aan dat de andere kant zwakke plekken heeft, dat je de rechtste tegenstander een beetje van slag kunt brengen, al is het maar voor een enkel ogenblik. En ze steken een hart onder de riem van al die mensen die zich terecht heel grote zorgen maken over oprukkend uiterst rechts.
Dat laatste blijkt bijvorbeeld uit de bijval die ik na de actie in Breda van tientallen mensen intussen heb gehad. Dat is niet alleen fijn voor mij. Het laat zien wat er aan potentiële steun en reële waardering voor antifascistische strijd bestaat. We zijn veel minder zwak en geïsoleerd dan we te vaak zelf denken.
Peter Storm