ravotr

vrijdag 11 juli 2014

Morgen gaan we demonstreren! Op het Spuiplein, in Den Haag, vanaf 15.00 uur verzamelen we. Tegen onderdrukking van Palestijnen door de Israëlische staat. de muur die Israël op de Westoever bouwt, uitdrukking van landroof en apartheidsbeleid. Maar vooral tegen de moorddadige bombardementen die Israël momenteel op de bewoners van Gaza uitvoert. Komen, alstublieft. Hieronder wat gedachten ter overweging – voor wie gaat, voor wie niet kan, en vooral voor wie nog aarzelt.

De demonstranten van morgen zijn onderdeel van golf van solidariteitsacties. Ufree, een organisatie die zich met name voor Palestijnse gevangenen inzet, heeft een indrukwekkende lijst gepubliceerd van acties, van afgelopen dagen, van vandaag en van morgen, met overigens verouderde informatie over het protest in Amsterdam. Volgens die lijst gaan er morgen sowieso ook mensen protesteren in een reeks Amerikaanse en Franse steden, in Canada, in Chili, in Zweden, België, Italië, Ierland…. En daarna staan meer protesten gepland. We staan er morgen niet alleen. Veel belangrijker: de geterroriseerde mensen in Gaza staan niet alleen.

Die geterroriseerde mensen verdienen steun. Aarzel je nog, en wil je argumenten om te komen? Hier in een lijst op Al Akhbar zijn honderd argumenten, honderd namen van door Israëls aanvallen omgebrachte bewoners van Gaza. De naam, de leeftijd, summiere gegevens over de gebeurtenis. Onder de doden: een man van 80 jaar, twee kinderen van 18 maanden. De lijst wordt bijgewerkt op basis van nieuwere informatie. Al deze doden hadden niet op deze manier de dood mogen vinden, geen van deze mensen had omgebracht mogen worden. Niet de kinderen, niet de bejaarden, niet de vrouwen, niet de mannen, niet de burgers en niet de Hamas-strijders die zich vast ook wel onder de slachtoffers zullen bevinden. Hun dood is een aanklacht tegen misdadige agressie. Die Hamas-raketten, kwalijk en dom als ze zijn, zijn geen enkele rechtvaardiging voor wat Israël doet. Ze zijn voorwendsel voor de massamoord waar Israëls militaire apparaat mee bezig is, maar geen geldige reden.

Morgen dus demonstreren! Ik hoop…

… dat we met velen zullen zijn, in Den Haag en wereldwijd. Hoe groter onze aantallen, hoe duidelijker, ook voor ‘onze’ politici en gevestigde media, dat hun deken van pseudo-onpartijdigheid, hun feitelijk partij kiezen voor de agressor, niet gepikt wordt, dat de leugens van de Israél-fans hun greep verliezen, en dat een krant die nog wat abonnees wil overhouden, moet ophouden om knullige raketten zonder dodelijke gevolgen op één lijn te stellen met zeer dodelijke bombardementen. Politici die Israël de hand boven het hoofd blijven houden, mogen best weten dat ze een politieke prijs voor betalen: verlies aan geloofwaardigheid en steun vanuit de bevolking. Hoe groter de demonstratie, hoe tastbaarder die boodschap.

… dat we een goede sfeer weten te bouwen: strijdbaar, woedend, zinderend. Dit is niet het moment voor een gezapige d samenkomst en een tamme wandeling. Daarvoor is de toestand te ernstig, en te acuut. Mensen gaan nu dood, dat moet nu stoppen. Niet volgende maand, niet volgende week, maar nu. Zonder voorwaarden, zonder mitsen en zonder maren.

Maar ik hoop ook…

… dat we die worden met verstand en zelfbeheersing tot uiting weten te brengen, met creatieve, duidelijke leuzen die de kern van het probleem aanwijzen: de Israëlische staat, haar bezettersrol, haar agressie, haar apartheidsmuur, haar bombardementen.

… dat mensen daarbij niet, tegen de onderdrukker als probleem, Hamas als oplossing naar voren schuiven. Hamas lost niets op. Het is een verkeerd antwoord op het probleem.

… dat we, in onze terechte woede over Israël, onze taal en symbolen zorgvuldig blijven kiezen, zodat ieder misverstand dat demonstranten niet Israël, maar Joden als zodanig, tot hun doelwit maken, in de kiem wordt gesmoord.

Ik hoop dat demonstranten elkaar er op aanspreken als het die kant op gaat, en mensen die welbewust in zo ‘n antisemitische richting stoken, stevig tegenwicht zullen bieden. Desnoods door ze de stoet uit te werken, want Jodenhaat heeft met solidariteit en bevrijdingsstrijd niets te maken.

Over dat laatste wil ik nog iets meer kwijt. Op Facebook heb ik al herhaaldelijk een karikatuur gezien van een Israëlische vlag waarin de Davidsster vervangen was door een hakenkruis. Ik hoop zoiets morgen niet te zien op de demonstratie, want zoiets kan dus niet, het is geen antizionisme maar antisemitisme, ook al zal het door mensen die het verspreiden wel niet zo bedoeld zijn. Antifascisten met ook maar enig historisch bewustzijn zouden het niet in hun harses moeten halen om zoiets te vertonen. En ik hoop morgen van de aanblik ervan verschoond te blijven.

De Davidsster is namelijk niet het symbool van de staat Israël of van de zionistische ideologie. De Davidsster is een symbool uit de joodse religie, een geloof dat werd aangehangen ver voordat het zionisme bestond, en waarvan aanhangers de meest uiteenlopende houding ten opzichte van dat zionisme hebben. Die houding varieert van enthousiaste steun tot totale afwijzing. De Davidsster is bijvoorbeeld in synagoges te zien, zoals het kruis in een kerk.

Die Davidsster – vervangen door het hakenkruis, symbool van het antisemitische, genocidale nationaal-socialisme – is intens beledigend, niet zozeer voor zionisten, maar voor joden als zodanig. Het haalt de joodse traditie zélf door het slijk. Het is verwerpelijk.

Bovendien is het vertonen van hakenkruis-in-plaats-van-Davidsster ook nog eens een grote tactische domheid. Wie zijn er immers als de kippen bij om hiernaar te verwijzen om te ‘bewijzen’ dat wie tegen de Israëlische staatspraktijken is, dus automatisch antisemiet is? Precies! Israël als staat, en haar fans! Alles wat ook maar zweemt naar antisemitische symboliek, is een cadeautje aan Netanyahu en zijn supporters, en daarmee verraad aan de mensen op Gaza. Als het ons werkelijk om die mensen te doen is, laten we hatelijke domme zaken als die karikatuur van de Israëlische vlag dus maar beter achterwege.

Tot slot. Ik hoop óók dat mensen die bezorgd zijn over mogelijke pro-Hamas-uitingen – verkeerd maar te begrijpen – en antisemitische taal – volslagen verwerpelijk en niet te excuseren – aan die bezorgdheid geen excuus ontlenen om dan maar thuis te blijven. Juist zulke bezorgde en kritische mensen hebben we nodig, in het hart van de demonstratie. Zodat de kans dat de zaak in verkeerde richting ontspoort, kleiner wordt en niet groter. Nogmaals, alstublieft, kómen!

Peter Storm