zondag 28 oktober 2012
De vooruitzichten voor een serieuze Europese algemene staking, of minstens een actiedag die een flink eind in die richting komt, worden steeds beter. In vijf landen h hebben vakbonden al tot stakingen besloten. In zeker drie andere landen gaan er relatief pittige oproepen tot actie rond En ook in Nederland gonst er iets. Niet genoeg, we zullen het vuurtje flink moeten aanblazen, wil er ook hier iets substantieels van de grond komen. Maar het begin is er, en er zijn nog meer dan twee volle weken te aan.
Het verhaal is vastere lezers van dit blog vast bekend. In Spanje en Portugal, in Griekenland en in Cyprus, vinden op 14 november algemene stakingen plaats tegen het bezuinigingsbeleid, uitgeroepen door vakbonden. Daarmee gevendie bonden uitdrukking aan woede onder arbeiders, om die woede te kanaliseren, regeringen tot consessies te bewegen. Radicaal zijn de bedoelingen van bondsbestuurders geenszins. Maar puur het feit dat er in meerdere landen tegeijk wordt gestaakt, drukt een gevoel van internationale lotsverbondenheid uit, en versterkt dat gevoel. En dat bondsbestuurders de woede tot uiting willen brengen om die in systeemveilige banen te leiden, wil nog niet zeggen dat ze daar ook in zullen slagen. Dat hangt ook van radicale deelnemers aan het verzet af, daar zijn we zelf bij. Bonden willen een dagje staken. Er circuleert echter al een radicale oproep om 14 november tot start te maken van een “wereldwijde permanente algemene staking”, dien in Nederlandse vertaling op deze site staat. Zeer voorbarig, ongetwijfeld, volgens velen. Maar het is precies dit soort ‘voorbarigheid’ die we nodig hebben, om richting te geven, om de strijd aan te scherpen in richtingen die niet binen vakbondsperken en systeemgrenzen blijven.
Intussen zijn er buiten de vier stakingslanden dingen op gang gekomen. Vijf vakbondskoepels in Frankrijk roepen voor 14 november op tot manifestaties met grote deelname tegen het bezuinigingsbeleid. Onder die vijf bevindt zich de invloedrijke CGT. In België laten diverse vakbondafdelingen zich ook gelden en roepen tot actie op: “het ABVV Gewest Luik-Huy-Waremme besliste intussen al tot een 24-uursstaking, net als de ACOD-LTB (Lokale en regionale Besturen) Brussel, de Métallois Wallonie-Bruxelles (ABVV en de FGTB-Jeunes”, aldus een artikel op een trotskistische website onder de titel “Op naan een Europese algemene staking”. Datzelfde stuk meldt trouwens dat in Malta die dag ook gestaakt wordt.
Aan de reeks landen waar iets gebeurt op 14 november kunnen we intussen ook Groot-Brittannié toevoegen. Een netwerk van ambtenaren (Rank and File Network of Civil Servants) roept ertoe op om die dag actie te voeren tegen aantasting van arbeidsvoorwaarden en dergelijke. Het betreft hier dus geen officieel vakbondprotest, maar een veelbelovend initiatief van onderop. Een afdeling van de ambtenarenvakbond PCS roept intussen op tot een protest van een kwartier op 14 november, voor de deur van de werkplek – en ze roept andere afdelingen en de bond als geheel op om ook in actie te komen. Hier is duidelijk iets meer aan de hand dan de kille calculaties van bondsbestuurders hun pogingen om hun gezicht te redden en hun onderhandelingspositie te verstevigen. Hier is meer rechtstreekse druk van werkers zelf te bespreuren. Phil, blogger op Libcom.org, schreef in een stuk waardoor ik delen van het bovenstaande op het spoor kwam schrijft: “Bij talrijke intitiatieven tot actie vanaf de basis (rank and file action, staat er in het origineel, PS) ben ik nog nooit zo hoopvol geweest om de aanvallen van de regering effectief uit te dagen als ik nu ben.” Dat zegt wel iets.
Intussen zijn er sowieso protesten tegen bezuinigingen, en ook al zijn ze niet formeel verbonden aan het N 14 initiatief, ze maken deel uit van het soort druk die N 14 tot een succes kan maken. Zaterdag (1) betoogden bijvoorbeeld ettelijke tienduizenden mensen in Italië tegen de bezuinigingen van premier Monti. Vandaag was dan ook uitgeroepen tot Geen-Monti-dag.Rechtstreekse verwijzingen naar N 14 vond ik in de berichtgeving niet. Maar er was wel een spandoek aanwezig met de tekst: “Verenigd met een Europa dat reelleert. Laten we van de regering-Monti af zien te komen.” De connectie naar de internationale strijd, waar N 14 een uitdrukking van is, wordt ook in Italië gemaakt.
In Nederland is het kalm. Nóg wel, althans. Maar er gaat al een Facebook-oproep rond om op die dag weg te blijven van werk, niets te kopen, hoe dan ook: te protesteren. Verspreiding gaat, door kennelijke Facebook-bugs, wat moeizaam. Op 15 oktober haden 7 mensen zich aangemeld voor het event, terwijl er 221 waren uitgenodigd. Op 29 oktober was het aantal mensen dat zich had opgegeven, gegroeid tot 109; 73 mensen zeiden ‘misschien’, en 4813 hadden de uitnodiging gehad. Dat is niet explosief veel maar het is wel groei. Er is intussen ook een weblog in de lucht, waar ik medeplichtig aan ben en waar berichtgeving rond N14 op te vinden is: http://14novemberstaking.wordpress.com/ Er is meer in de maak. Maar er is sowieso ook nog veel en veel meer te doen.
Plekken waar je informatie vindt, en waarvan ik voor bovenstaand artikel ook gebruik van heb gemaakt: de commentaren onder mijn Libcom-blogstuk over N14 van 22 oktober; en de forumthread van Libcom over N 14.
(1) noot, aangebracht op 29 oktober 2012, 0.05 uur: hier stond eerst “vandaag nog”, maar het betrof een actie afgelopen zaterdag; alsnog aldus verbeterd.