vrijdag 26 oktober 2012

Ooit was het simpel. Toen was er een sociale zekerheid, en die dekte inkomensverlies als je geen betaald werk had. Ziek? Ziekengeld. Wegens gezondheidsreden niet of onvoldoende tot betaalde arbeid in staat? Uitkering voor arbeidsongeschiktheid. Wegens chronische beperking geen plek op de arbeidsmarkt van jongs af an? Wajong. Boven de 65 jaar? AOW, eventueel aangevuld met pensioen. Ontslagen, of er niet in geslaagd betaald werk te vinden? WW, en als dat is afgelopen is, altijd nog Bijstand. Het was geen heel rechtvaardig systeem, van utkeringen is vaak nauwelijks rond te komen, en de controles of je wel aan bijbehorende voorwaarden voldeed, waren en zijn systematisch vernederend, disciplinerend, repressie. Maar als je geen werk had, kreeg je geld. Als je boven de 65 jaar was, kreeg je geld. Punt. Puur het feit dat je geen baan vond of een bepaalde leeftijd had bereikt of ziek genoeg was, gaf je recht op een uitkering. Dat stelsel van sociale zekerheid is echter verleden tijd. Het gaat steeds meer richting werken voor je uitkering – terwijl het idee nu juist was dat je die uitkering omdat je niet kón werken. Dat idee gaat kwaadaardig op de helling. Read the rest of this entry »