woensdag 25 oktober 2017

Onderstaand stuk schreef ik voor het blad Buiten de Orde, waar het alweer geruime tijd geleden is afgedrukt.

Staat, recht en legitimiteit
Over de onzin van wetten, over de zin van een klachtenprocedure

De staatsmacht is een vijandige macht. Het rechtssysteem is een uitdrukking en bevesiging van die vijandige macht. De staat is ingericht als stelsel om grote aantallen mensen te onderwerpen aan kleine groepen machthebbers. Die onderwerping dient die machthebbers: zo kunnen ze ons dwingen voor ze te werken, zo kunnen ze ongestoord van hun macht en voorrechten genieten. De staat is dus een dwangapparaat, een instelling die op een bepaald grondgebied, afgesloten door staatsgrenzen, dwang uit oefent jegens al degenen die binnen dat grondgebied wonen.

Die dwang behelst onderdrukking, en is daarmee een inbreuk op onze vrijheid, onze autonomie. Dat alleen al maakt srtaten verwerpelijke insituties vor een ieder die de eigen vrijheid nastreeft en vanuit de eigen autonomie wil leven en handelen. Door ons onze vrijheid af te pakken en te onderwerpen, facliteert ze tegelijk onze uitbuiting. ‘Zij’, de machthebbers, hanteren de staatsmacht om ons voor hen – of voor mensen wiens voorrechten de staat verdedigt – te laten werken en de meeropbrengst achterover te drukken. De staat is niet alleen een onderdrukker, ze is tegelijk – direct of indirect – dus ook een dief, een gewapende roversbende. Read the rest of this entry »