Artikel 1 was wat mij betreft de beste optie voor wie per se wilde gaan stemmen, iets wat ik zelf nadrukkelijk hebt vertikt, maar dat is de kwestie hier niet. Er is een andere kant aan de steun die Artikel 1 krijgt. Dat gaat dan minder over Artikel 1 zelf dan over de steun – niet enkel de incidentele stem – die ze ondervindt in radicaal-linkse, antiautoritair en anarchistische kring. Wat volgt is dus wat mij betreft niet iets wat de mensen van Artikel 1 zich zelf erg aan hoeven te trekken. Het is meer gericht aan mensen die zich doorgaans verregaand buitenparlementair opstellen, maar geneigd zijn om bij Artikel 1 over hun anti-parlementarisme heen te stappen. Varianten van het verschijnsel zie je ook rond andere partijen: ook SP, Partij voor de Dieren (1) en Denk kent mensen met anti-autoritaire inslag in hun periferie. Het verschijnsel vraagt wat mij betreft om wat kritisch commentaar. Dat vind je in dit slot, deel vier van deze serie “Verkiezingen en verrechtsing”. Read the rest of this entry »