ravotr

woensdag 22 juni 2016

De strijd in Frankrijk tegen de arbeidswet – weet je wel, dat onding waarmee ondernemers makkelijker lage lonen en langere werktijden kunnen regelen, en waarmee ze makkelijker ontslagen door kunnen duwen – heeft nog steeds een aanzienlijke kracht. Dat blijkt uit een reeks veelbetekenende berichten, culminerend in tamelijk gunstig nieuws.

Vorige week werd al duidelijk datde gevestigde orde al die protesten goed zat begon te worden. Premier Valls riep de vakbond CGT op om te kappen met protest als het steeds zo heftig toegaat vanwege zogeheten ‘relschoppers’: “Als je dit soort schurken in je protesten toelaat, hor je geen demonstraties te organiseren.” Hij stelde ook: “U weet ook dat we geen algemeen verbod kunnen instellen maar we zullen per geval apart onze verantwoordelijkheid nemen”. Oftewel: een specifiek verbod van een specifieke demonstratie vond Valls wel een optie. Vooralsnog bleef het bij een oproep: “Ik vraag de CGT om te stoppen met demonstreren in Parijs.”

Intussen stond alweer een nieuwe demonstratie gepland, voor 23 juni, oftewel morgen. Twee dagen ervoor  vroeg de politievakbond smekend aan de CGT om de optocht uit te stellen: agenten zijn “uitgeput” wegens de protesten, de bewaking bij het EK, de terrorismedreiging. Aggossietoch, arme agenten, haha. Het gezag vroeg of de protesten niet tot één plek beperkt konden blijven, een manifestatie dus, maar geen demonstratie. De CGT legde ook dat verzoek gelukkig naast zich neer.

Verzoeken van hogerhand en uit uniformenland bleken dus niet te werken. Vandaag maakte de politie bekend dat de optocht verboden was. Maar dat verbod is alweer van tafel! “Eerder op woensdag maakte de politie bekend dat de mars om veiligheidsreden helemaal zou worden verboden en dat alleen een zogenaamd statisch protest, waarbij de betogers op één plek blijven, zou worden toegestaan.” Maar het bericht waar dit staat,  opent nu met: “De vakbonden in Frankrijk mogen donderdag niet met een lange protestmars door het centrum van de stad trekken (…) Op last van de politie is de route ingekort.” Als het gezag eerst een optocht verbiedt en/ of betogers op één plek wil laten ophokken, en vervolgens toch een – zij het ingekorte – optocht toelaat, dan heeft dat gezag gedeeltelijk bakzeil gehaald. Dat is mooi maar wel mooi met kanttekeningen.

Het bakzeil halen heeft twee redenen, zo proef ik in een Guardian-artikel er over. Ten eerste: een verder gaand verbod maakt niet alleen de CGT boos, maar ook minstens één andere grote vakbond, namelijk de CFDT. Die “had gewaarschuwd dat, alhoewel ze het niet eens was met de reden voor de protestmarsen, het ‘recht om te demonstreren’ verdedigt.” Ruzie met deze vakbond is niet erg handig vor de rtegering, want deze steunt in tegenstelling tot de CGT de arbeidswet helaas wel.

Er wordt een tweede reden genoemd: “op woensdag hield de regering dringende gesprekken met vakbondsleiders te midden van angst dat mensen de straat op zouden gaan ondanks het verbod.” dat suggereert dat het gezag vermoedde dat haar decreet getrotseerd zou worden. Dan maar liever een toegestane, zij het ingekorte optocht. Dat was klaarblijkelijk de conclusie.

Het laat zien hoe stevig het verzet is. Druk en smeekbeden op de CGT bleek niet afdoende, en een frontaal verbod durft hetb gezag niet door te zetten. Maar er speelt hier nog iets anders. De regering is boos op de CGT vanwege de protesten. Maar de regering bouwt op dezelfde CGT en op andere vakbonden om de protesten een regulier, beheersbaar, ‘ordelijk’ karakter te geven. Door nu de zaak niet helemaal op de spits te drijven, gunt zede CGT de rol van ordebewaarder die ze anders, veel minder verdekt, zelf zoum moeten spelen. Liever dat CGT-teams van met stokken en staven – zie voor foto’s daarvan bij een eerdere gelegenheid een fotocollectie op Libcom  – gewapende vakbondsactivisten de zogeheten ‘raddraaiers’ uit de demonstratie houden of werken, dan dat de oproerpolitie het allemaal zelf moet doen.

De staat besteedt de orde dus gedeeltelijk uit aan de vakbonden. Maar dat lukt de staat alleen maar door diezelfde vakbonden ruimte voor protest te gunnen. Precies in die ruimte van protest kunnen arbeiders en andere vertrapten de ruimte vinden om het protest uit de te bouwen tot daadwerkelijk verzet. Dat is de dubbelzinnighe siotuatie. Maar recht overeidnd blijft staan: de staat wilde een optocht vern bieden. De staat zag zich genoodzaak van dat vernomen af te zien. Dat is een nederlaag voor die staat, en dus goed nieuws.

Peter Storm