woensdag 7 januari 2015
In Sanaa, de hoofdstad van Jemen, ontplofte op 7 januari een autobom. De bom maakte het eind aan de levens van 38 mensen. De explosie verwondde nog eens zeker veertig mensen.De bom ontplofte in een menigte, dichtbij een politie-academie in de stad. Niets rechtvaardigt het ombrengen van deze 38 mensen en het verwonden van nog eens zeker 40 mensen. Dichtbij een politiekantoor staan is net zo min een misdaad als cartoons tekenen.
By the way: 38 is meer dan drie keer zo veel als de 12 eveneens misdadig om het leven gebrachte mensen in Parijs. Veertig is vier keer zo veel als de tien gewonden in Parijs. Jammer genoeg voor ze woonden de 38 doden en de veertig gewonden in een land waar vrijwel iedereen moslim is. En ze woonden ook nog eens vier keer zo ver van de hoofdredacties en nieuwsstudio ‘s in Nederland vandaan. Geen voorpaginanieuws dus.
Een aardig, op Facebook gedeeld tekeningetje laat het mechanisme zien. Schokkende wandaad, dader moslim? Voorpaginanieuws. Dader geen moslim, slachtoffers ook niet? Prullenbak. Vergeten op het schetsje is de categorie waarin dader waarschijnlijk moslims zijn maar de slachtoffers ook. Die belanden ook in de prullenbak, of hooguit in een klein berichtje ergens op pagina 5. Dat geldt dus nu. Geen hashtag #wijwonenallemaalinSanaa. Geen spontane samenkomst op Dam of Plein van de Republiek. Te ver, Jemen? Maar als de slachtoffers daar nu ook eens Fransen waren geweest? Of moslim-bashende journalisten?
Wie heeft dat land Jemen trouwens zo tot ontwrichting gebracht? Wie houdt machthebbers er de handen boven het hoofd? Wie laat nu en dan drones op Jemen gooien, met dodelijke gevolgen voor tussen de 371 tot 541 mensen, waaronder tussen de 64 en 83 burgers, waaronder zeven kinderen, dit alles in de periode 2002-2014, in een reeks die nog steeds groeit?
Solidariteit en rouw kent zo zijn grenzen. We gaan nog twee weken door over Parijs, de daders, de slachtoffers, de nasleep, de gevolgen. Maar over Jemen hebben we het verder niet. Nee, dan liever blijven kijken naar Parijs, alleen Parijs en niets dan Parijs.
Peter Storm
Noot: 40 doden omgezet in 40 gewonden, dank aan de alerte snelle meelezer 🙂 (toegevoegd/ gewijzigd 8 januari 0.07 uur)
Noot 2: Facebook-link gewijzigd na tip. Zo issie ietsje bereikbaarder voor iets meer mensen 🙂 (toegevoegd/ gewijzigd 8 januari 00.18 uur)
#1 by SG on 2015/01/08 - 09:20
Mensen geven hun aandacht het meest aan waarmee ze verwant voelen of wat hun raakt. Net zoals ik meer aandacht besteed aan een gedode of gevangen anarchist dan aan een gearresteerde crimineel. Ik heb ook meer aandacht besteed aan Breivik in Noorwegen omdat ik daar familie heb wonen en omdat dezelfde randdebielen (vermoedelijk) te vinden zijn bij PVV-adepten. Daarnaast is Frankrijk nog een populair vakantieland met veel mensen die daar familie heb wonen. Ook nog een land dat lid is van de EU-moloch.
Charlie Hebdo is daarnaast een radicaal-linkse krant die katholieken-bashed, paus-bashed, Hollande-bashed, Sarkozy-bashed, Israël-bashed, Front National-bashed en sporadisch ook nog de Islam-bashed. De hoofdredacteur was ook nog een communist. Dit raakt de mogelijkheid van kritiek uitten in de media.
#2 by Tim on 2015/01/08 - 01:26
In mijn opinie is het niet ras of religie dat bepaald of iets nieuwswaardig gevonden wordt. “Dader geen moslim, slachtoffers ook niet? Prullenbak.” Natuurlijk is dat een overdrijving maar de aanslag op Utoya kreeg gigantisch veel aandacht. Hoe komt dat? Volgens mij door ‘ethnoculturele empathie’: hoe meer je je kan plaatsen in het leven van een ander, hoe meer medeleven. ‘Maar da’s toch ook racistisch? Dat je meer empathie hebt met blanke slachtoffers omdat je het idee hebt meer gemeen te hebben met hen’. Nee want het gaat hier om culturele en sociale levenswijze, niet ras. Daarom, een zwarte ongewapende jongeman wordt door de politie doodgeschoten. Nieuws en geen nieuws. Nieuws als het in de VS gebeurd, een regeltje nieuws als het in Liberia gebeurd in een artikel over ebola.