zondag 15 april 2012
President Obama ontpopt zich dagelijks als wat zijn voorgangers sinds mensenheugenis ook zijn geweest: als massamoordenaar, vaak op weerloze mensen, op kinderen bijvoorbeeld. Zijn militaire personeel bestuurt, op zijn commando, onbemenste vliegtuigen, zogeheten drones, die keer op keer bommen afwerpen op doelwitten inn het grensgebied van Afghanistan en Pakistan. Soms zijn die doelwitten Al Qaeda-strijders. Soms zijn de doelwitten gewoon mensen die daar wonen, mannen, vrouwen en kinderen. Soortgelijke drone-luchtaanvallen voert de VS ook uit op Somalië en Jemen. Sinds 11 september hebben dit soort aanvallen al tot aan de 3.000 levens gekost. Onder president Obama is het aantal drone-aanvallen op Pakistan sterk opgevoerd: 39 in de drie laatste jaren van Bush’ presidentschap, 241 in de eerste drie jaren dat Obama het Witte Huis bewoonde, aldus Matthew Rothschild, redacteur van het magazine The Progressive.
De aanvallen hebben officieel Al Qaeda-strijders en -functionarissen als doelwit. Dat ze zich tegen deze terroristische groepering richten doet aan de misdadigheid niets af. Het is niet aan de VS om in Pakistan oorlog tegen terrorisme, echt of vermeend te voeren. En ook mensen die van aanslagen verdacht worden, hebben recht op een eerlijke rechtsgang, als is een eerlijke rechtsgang niet bepaald iets dat welke staat dan ook kan of wil garanderen. Wat de drone-campagne echter nog veel crimineler maakt is het feit dat veel van de slachtoffers ervan in de verste verte geen terrorist genoemd kunnen worden. In Pakistan waren in de vijf jaar voorafgaand aan 2011 al 2.043 mensen omgebracht met drones en dergelijke, “vooral burgers”, volgens een rapport uit begin 2011. “Op 23 januari, drie dagen nadat hij was ingehuldigd, gaf Obama bevel tot de eerste reeks luchtaanvallen op Pakistan; één heeft naar verluidt vier met Al Qaeda verbonden Arabische strijders gedood, maar de andere raakte het huis van een regeringsgezinde stamleider en doodde hem en vier van zijn familieleden, waaronder een kind van negen maanden.”
De Amerikaanse drone-oorlog in Jemen kostte de afgelopen jaren tussen de tussen de 275 en de 516 mensenlevens. Daarvan waren er minstens 54 en mogelijk zelfs 104 burgers. Kortom: enkele honderden gewapende strijders zijn zonder vorm van proces geëxecuteerd. Daarnaast zijn ook nog eens tientallen ongewapende burgers doodgewoon vermoord. Ook in Jemen is het aantallen drone-aanvallen onder Obama sterk opgevoerd.
Als al die burgerslachtoffers ‘vergissingen’ zijn, dan pleit het niet voor de nauwkeurigheid van Amerika’s precisiewapens. Maar ‘vergissingen’ is hier niet het goede woord. Het is eerder zo dat de dode vrouwen, kinderen, bejaarden, ongewapende mensen in het algemeen, op de koop toe wordt genomen in deze oorlog. Zo veel mogelijk burgerslachtoffers maken is niet het doel, dan zou de VS een ander soort bombardementen uitvoeren. Maar van het serieus ontzien van burgers is geen sprake,. De opdrachtgevers voor deze aanvallen jagen dus, als onderdeel van de strategie, moedwillig grote aantallen burgers de dood in. De hoogste opdrachtgever vabn deze misdaden is Obama, winnaar van een Nobelprijs voor de Vrede.
Hier gaat het om honderden doden. Obama maakt zich echter tegelijk medeplichtig aan de dood van mogelijk veel grotere aantallen kwetsbare mensen. Op 13 april maakte de regering van de VS stopzetting van de eerder toegezegde voedselhulp aan Noord-Korea bekend. Daar heerst volgens berichtgeving honger. Het stopzetten van deze hulp was een strafmaatregel vanwege het lanceren van een raket door het Noord-Koreaanse bewind. De lancering was mislukt, maar de VS zag er een inbreuk op eerdere afspraken in. Noord-Korea zou via de lancering een lange-afstandsraket willen uitproberen. Volgens Noord-Korea ging het echter om een weersatelliet, en stond de lancering dus los van gemaakte afspraken. Misschien liegt Noord-Korea: liegen hoort bij de takenpakket van dictators en generaals van dat land. Misschien liegt de VS: liegen hoort bij het takenpakket van presidenten, ministers en Congresleden van dat land. Remco Breuker, Korea-deskundige aan de Leidse Universiteit, denkt overigens dat Noord-Korea met deze lancering inderdaad géén militair doel had. “Ze willen waarschijnlijk echt alleen maar een satelliet lanceren (…) Hiermee willen ze laten zien hoe ontwikkeld hun land is (…) Pyongyang is er razend trots op dat ze dit ondanks alle sancties kunnen”, zei hij vlak voor de, intussen dus mislukte, lancering. Voor de bewering dat de lancering toch militair van aard was, heb ik evenmin als Soapy die er een goed stuk over schreef op Libcom, enig bewijs gezien.
Maar hoe dat ook zij, of het nu om een weersatelliet ging of om een raket geladen met 57 waterstofbommen en een lading mosterdgas als bonus – wat hebben de slachtoffers van honger, de mensen die voedselhulp nodig hebben, daar allemaal mee te maken? Zij hebben geen raket, satelliet of weet ik wat gelanceerd. Sterker: de investeringen van het bewind maakt in dit soort lanceringen, gaan ten koste van de budgetten voor bijvoorbeeld voedsel, landbouw, bestaansvoorzieningen voor de bevolking. Pyongyang mergelt de de armen uit om lanceringen te betalen. Washington laat de armen nog eens extra creperen om Pyongyang daar voor te straffen. Obama is kennelijk voluit bereid om, als beleidsmaatregel tegen Kim Il-un, een onbekend maar mogelijk zeer groot aantal weerloze mensen de dood in te jagen. Is er méér nodig om duidelijk te maken dat ook Obama – uit hoofde van zijn beroep – een misdadiger is met dagelijks meer bloed aan zijn handen?