dinsdag 29 juli 2014
Voor ik begin: tijdens het schrijven van dit stuk zag ik de oproep voor een volgende demonstratie voor de mensen in Gaza langskomen: aanstaande zondag, 3 augustus, 15.00 uur (1), Dam, Amsterdam. Met elke luchtaanval, met elke volgende dode, neemt de noodzaak van dit sort demonstraties verder toe. Kom als je kunt, verspreid die oproep en vertel het verder!
De Israëlische aanvallen op Gaza zijn verder verhevigd, het dodental loop snel op. In één dag brachten Israëlische militairen met hun beschietingen en bombardementen weer 100 Palestijnen om het leven. Het totaal aantal Palestijnse slachtoffers van het Israëlische staatsgeweld staat volgens gegevens van het ministerie van gezondheid in Gaza intussen op 1085 doden. Maar in de door Al Akhbar weergegeven lijst van dodelijke Palestijnse slachtoffers zijn de doden van vandaag nog niet verwerkt. Het totale aantal moet dan inmiddels de 1200 dan ook naderen of al zijn gepasseerd. Zij zijn echter niet de enige slachtoffers van het geweld dat Israël welbewust tegen Palestijnen heeft ontketend.
In de eerste plaats zijn er onder de Palestijnse slachtoffers niet alleen de doden. Er zijn ook gewonden, grote aantallen gewonden. Twee dagen geleden waren er dat 4709 volgens het Palestijnse Centrum voor Mensenrechten (PCHR). Daaronder waren 1263 kinderen. De BBC sprak vandaag al over rond de 6700 gewonden.
Dan zijn er de mensen die hun woning kwijt zijn, uit hun huis gedreven door de Israëlische operaties. De Iisraëlische strijdkrachten verdrijven bewoners systematisch uit een ‘bufferzone’ die volgens een VN-organisatie 44 procent van Gaza omvat. Bij volgende Israëlische bombardemensgolven zitten mensen dus nog wat dichter opeengepakt en zijn de sms-jes die Israël tien minuten voor een luchtaanval soms stuurt, nog wat cynischer. Aanvallen van israël hebben al grote aantallen woningen tot puinhopen teruggebracht. Het aantal verwoeste huizen bedraagt volgens het ministerie van gezondheid in Gaza al 5.000; het aantal ontheemden bedraagt volgens een schatting al 115.000 mensen; het aantal mensen dat van Israël opdracht tot evacuatie heeft gekregen bedraagt 400.000. Dat bericht het Ma’an nieuwsagentschap, geciteerd door Common Dreams.
Die 400.000 is tussen een vijfde en een kwart van de totale bevolking van Gaza. Vertaald naar Nederlandse verhoudingen: stel je voor dat van de 16 miljoen bewoners van Nederland er tussen de drie en de vier miljoen opdracht hebben gekregen te vertrekken. Stel je voor dat er van die 16 miljoen – meer dan acht keer de 1.8 miljoen bewoners van Gaza – er een vergelijkbaar aantal mensen de dood was in gejaagd door luchtaanvallen. Dan heb je het over meer dan acht keer 1.200 mensen, oftewel meer dan 9.600 mensen. Dat zijn heel wat neergehaalde verkeersvliegtuigen bij elkaar. Wie herdenkt deze dode Palestijnen? Hoeveel minuten trekken we daarvoor uit?
Maar niet enkel onder de Palestijnen in Gaza vallen slachtoffers . Er zijn ook de slachtoffers aan Israëlische kant. Ook zij komen primair voor rekening van Netayahu en zijn helpers. Al Jazeera: “Drieënvijftig Israëlische soldaten zijn eveneens omgekomen, net als twee Israëlische burgers en een Thaise arbeider”. Opvallend in dat cijfer is de totaal andere balans tussen burger en soldaat dan bij de Palestijnse slachtoffers. Hamas vecht, en doodt vooral Israëlische militairen. Israël bombardeert en schiet, en doodt vooral Palestijnse burgers, waaronder hele gezinnen en grote aantallen kinderen. Maar al deze mensen, Palestijns, Israëlisch en Thais, zijn de dood in gejaagd door het Israëlische besluit om haar strafexpeditie tegen Gaza te lanceren. Die soldaten zijn gedood door strijders van Hamas of andere strijdgroepen. Maar ze zijn de dood ingejaagd door legerleiding en regering van Israël. Zij hebben dit conflict gezocht. De drie burgers zijn gedood door raketten of granaatvuur van Hamas of andere strijdgroepen. Maar het afschieten van Palestijns raket- en granaatvuur is een product van de door Israël systematisch gezochte confrontatie.
Dit pleit Hamas niet vrij van haar eigen bijdrage aan het geweld. Die is bescheiden maar beslist wel reëel. Ook Hamas ‘leeft’ van deze confrontatie, ook Hamas streeft naar doelen die met Palestijnse vrijheid weinig, met haar eigen machtspositie heel veel te maken hebben. Maar het blijft een volstrekt asymmetrisch conflict, waarbij de Israëlische koloniale politiek het probleem is, en Hamas daartegen een fout antwoord naar voren brengt. Maar we mogen de kern van het probleem niet op één lijn zetten met de verkeerde reactie die dit probleem heeft opgeroepen. Ik vind die raketten van Hamas verkeerd: ze treffen te makkelijk onschuldigen mensen, jagen mensen wel degelijk angst aan, en ze spelen Israëlische propaganda in de kaart.
Aan het principiële recht van de onderdrukte gekoloniseerde bevolking, de Palestijnen om terug te vechten tegen hun Israëlische kwelgeesten doet dit echter niets af. Aan de Israëlische hoofdverantwoordelijkheid voor het conflict evenmin. Ook de doden aan Israëlische kant zijn uiteindelijk boven alles de verantwoordelijkheid van de Israëlische staat zelf – en van hun sponsors in Washington en Nederland.
(wordt waarschijnlijk vervolgd)
Noot (1): hier had ik in de haast een verkeerde tijd ingetikt. Nu gecorrigeerd. Excuus (noot toegevoegd 29 juli 22.48 uur).
Peter Storm