maandag 4 maart 2013
Dansen is vaak ondermijning van het gezag, en niet alleen in het Midden-Oosten. Nu is het een korte geïmproviseerde dans, de Harlem Shake, die de wereld rond gaat. Mensen leven zich uit op een stevige beat, bewegen met armen en lichaam, en binnen een minuut is het voorbij. Filmpjes ervan vliegen het internet rond, mensen gaan een beetje uit hun dak. Dat is niet naar ieders wens, maar de charme blijkt onweerstaanbaar.
Wie het niet leuk vinden, zijn conservatieve Islamisten in Tunesië. Salafisten reageren met woede over het onwelvoeglijke dansen, vanuit de door de islamistische Ennahada geleide regering komen soortgelijke geluiden, bijvoorbeeld van de minister van onderwijs die de dans “onfatsoenlijk” noemde. De man is zelf trouwens niet van Ennadha maar van één avn de seculiere coalitiepartners…
In Egypte is het ook feest. Oppositiemensen deden daar een Harlem Shakee als protest “tegen de islamistische president Morsi”. Maar hert werd nog veel leuker toen een lid van diens Moslim Broederschap zélf op een Youtube filmpje gezien werd terwijl hij, nogal schaars gekleed, de dans deed. Hel bloed kruipt waar het niet gaan kan, goede zeden blijken niet bestand tegen aanstekelijke lichamelijke pret. Dát noem ik nog eens een Arabische Lente.
Maar de lente blijft niet tot de Arabische wereld beperkt en de poging om het voorjaar te smoren al evenmin. Vandaag werd bekend dat vijftien mijnwerkers in Australië bij een goudmijn zijn ontslagen. Sommigen omdat ze ondergronds de Shake hadden gedaan, anderen alleen maar omdat ze toekeken. Bedrijfseigenaar Barmico sprak van een ‘veiligheidskwestie’. Dat er werkelijkeen onveilige siotuatie ontstond wordt echter nergens aannemelijk gemaakt.
Toch heeft de eigenaar natuurlijk een punt: de veiligheid van bedrijfswinst en arbeidsproductiviteit loopt natuurlijk ernstig gevaar als mensen even ophouden zich als personeel te gedragen en samen plezier beginnen te maken. Barminco kan er de lol blijkbaar niet van inzien, maar ik wel. Dat er nog maar veel gedanst mag worden op werkplekken, en onder werktijd. Behalve natuurlijk op werkplekken waar dansen verplicht is.
Peter Storm