maandag 21 mei 2012
In Chicago zijn ernstige aanwijzingen gevonden voor terroristische activiteiten. Het gaat daar om voorbereiding van politiek geweld van levensbedreigende aard. Gelukkig is er meteen op grote schaal ingegrepen om althans op het gevaar te wijzen. Ik doel hierbij niet op de drie jonge mannen die opgepakt en in staat van beschuldiging gesteld zijn omdat zij een aanslag op het hoofdkwartier van president Obama en op de ambtswoning van burgemeester Emanuel in voorbereiding zouden hebben. Daarover later in dit stuk meer. Nee, ik doel op een veel grootschaliger terroristische dreiging, eentje die onder de aandacht is gebracht maar helaas nog niet onschadelijk is gemaakt.
Organistoren van die terroristische dreiging zijn momenteel n Chicago in vergadering bijeen, hun overkoepelende terroristische organisatie staat bekend als NAVO. Onder meer de Amerikaanse president Obama, andere Westerse staatshoofden en ook premier Rutte zijn op deze vergadering aanwezig. Het doelwit van het NAVO-terrorisme is vooral Afghanistan, waar vele tienduizenden gewapende mannen, in Amerikaanse, Nederlandse en andere NAVO-uniformen, met politiek gemotiveerd geweld de Afghaanse bevolking een regering blijven opdringen die van corruptie aan elkaar hangt.
De terroristische activiteiten van deze Amerikaanse- en andere NAVO-strijders behelzen onder meer bombardementen op het Afghaanse platteland, invallen bij nacht en ontij op zoek naar gewapende, en soms zelf ook terroristisch opererende, tegenstanders van het NAVO-terrorisme. Maar in de jacht op deze terroristen treffen NAVO-militairen burgers keer op keer burgers, te vaak om het als louter vergissingen af te doen, hetgeen hun wijze van terrorismebestrijding zelf een terroristisch karakter geeft. Amerikaanse terroristische operaties hebben ook mensen in andere landen als doelwit. Onbemensde vliegtuigen voeren bijvoorbeeld bij herhaling luchtaanvallen uit op Jemen en op Pakistan, met tal van burgerslachtoffers als gevolg. Ook hier heeft is het geweld tegen onschuldigen gericht en heeft het een politiek doel: het bestrijden van tegenstanders van de VS en haar bondgenoten. Ook deze luchtaanvallen zijn derhalve terroristisch van aard.
De NAVO, waarin de VS haar terroristische operaties met andere onderdelen van het terreurnetwerk coördineert, buigt zich op haar conferentie vooral over haar operaties in Afghanistan. Leden van het terreurnetwerk, bijvoorbeeld Frankrijk, vinden de operaties daar te duur en te weinig kansrijk, en ook de VS wil haar operaties voor een flink deel afbouwen in 2014. Tegelijk wil de VS op kleinere schaal wel greep op de ontwikkelingen in Afghanistan houden, vooral door de g regering van dat land zelf te helpen bij het opleiden van terroristische strijders, beter bekend als Afghaanse militairen en politiemensen. Zo kan de VS en de NAVO op afstand haar werkzaamheden als terreurnetwerk voortzetten. Op de NAVO-conferentie wordt gepraat over wie hoeveel bijdraagt aan de financiering van de zaak. Ook Nederland wil meebetalen aan voortgezet terrorisme in dat land.
Om het overleg van het netwerk in alle rust te kunnen laten plaatsvinden is nog een andere terroristische operatie in werking gezet, gericht tegen burgers van Chicago en bezoekers van die stad. Enorme aantallen politieagenten, voorzien van allerhande modern wapentuig, wordt klaargezet om demonstraties te intimideren en te dwarsbomen of minstens af te dreigen. Ook hier is sprake van politieke geweldsdreiging – politieoptreden, met knuppels, traangas, arrestatieteams en allerlei bewapeningssnufjes – tegen burgers, om een bepaald politiek doel te realiseren, namelijk het afschrikken en bemoeilijken van protest. Politiek geweld tegen onschuldigen met een bepaald politiek doel. Terrorisme, derhalve. De aanschaf van anti-rel-uitrusting door de politie heeft volgens de Guardian een miljoen dollar gekost.
Gelukkig is het NAVO-terreurnetwerk niet aan de aandacht van een alert publiek ontsnapt, ondanks de pogingen van de politie van Chicago. Ettelijke duizenden mensen demonstreerden zondag 20 mei in Chicago tegen de NAVO-top. Daaronder oorlogsveteranen, waarvan sommigen afstand deden van hun medailles . “Deze medailles zijn een symbool van beheersing. Ik hou niet vast aan deze leugens van heroïek”, aldus sommigen van hen. Andere uitspraken: “Excuses aan de 30.000 Irakezen en Afghaanse gedode burgers”. En: “Ik geef deze medailles terug aan de 1/3 van vrouwen in het leger die seksueel zijn aangerand. Het spijt me”.
Bij het grove geweld dat de NAVO en haar leden uitoefent, waar hierboven op wordt ingegaan, valt die vermeende aanslag-in-voorbereiding een beetje in het niet. Maar de hype eromheen is zelf ook wel weer symptomatisch. Drie jongemannen zouden geprobeerd hebben molotov-cocktails in elkaar te knutselen. Niet bepaald drones of kruisraketten of zware springladingen, maar voor een terrorisme-aanklacht is weinig nodig. Eén van de gearresteerden zegt 18 uur te zijn vastgehouden, zonder dat hem werd verteld waar hij van verdacht werd. Hij zat vastgebonden aan een zitbankje, mocht niet naar de WC, en werd door voorbijkomende bewakers voor ‘hippie’ en ‘communist’ uitgemaakt. Hij ontkent ook mar iets met molotovs te maken te hebben. Zes anderen die in hetzelfde pand waren opgepakt, zijn al weer vrijgelaten. Als de staat serieus bewijs zou hebben, zou de gang van zaken waarschijnlijk anders zijn.
Het zou dan ook heel goed kunnen dat de staat niet zozeer bewijs heeft, als wel bewijs fabriceert. Volgens en advocaat van de drie heeft een FBI-infltrant de mensen aangemoedigd om molotovs te maken. Vervolgens had de politie haar excuus om de drie als terrorist op te pakken. Functiel van de arrestatie – ook als het bericht van de FBI-infiltratie niet zou blijken te kloppen – is politiek van aard: demonstranten en activiste tegen de NAVO als gevaarlijk gewelddadig af te schilderen. Daarin past ook de opmerking dat de drie “leden van he Zwarte Blok” zouden zijn.
Dat beeld van het Zwarte Blok als schimmige organisatie met leden die enge dingen doen, is een hardnekkige politiemythe. Voor zover het Zwarte Blok bestaat, is het geen groepering, maar een tactiek van mensen die zich via zwarte kleding onherkenbaar maken voor specifieke acties, variërend va het verwoesten van een bankgebouw tot het stevig verdedigen van een demonstratie tegen politiecharges. Actie gedaan? Zwarte kledij uit, en wég is het Zwarte Blok en al haar niet-bestaande ‘leden’. Maar zo’n realistisch beeld komt de politie niet gelegen, vandaar dat arrestanten nogal eens een lidmaatschap wordt toegekend van iets waar je helemaal geen lid van kunt wezen.
Zo opereren terreurnetwerken wel vaker: hun doelwitten stigmatiserend als terrorist, blijft hun eigen gewelddadigheid des te beter buiten beeld. Zo werkt de politie van Chicago, zo werkt de CIA, en zo werkt de NAVO, het werkelijk gevaarlijke terreurnetwerk dat helaas wederom vrij ongestoord bijeen heeft kunnen komen. Ongestoord, maar gelukkig ook in Chicago niet onweersproken.