maandag 31 december 2018
Ze zijn vuurwerk af aan het steken hier in de straat. Zoals op zoveel plaatsen. Ik heb er last van. Zoals zo veel mensen, en vooral ook zoals zoveel andere dieren. Elke keer als er een knal af gaat schiet er een stoot stress door me heen. En ik weet dat heel veel mensen iets dergelijks voelen, maar veel sterker nog dan ik. Straks ben ik genoodzaakt een half uur te lopen op weg naar de plek waar ik de jaarwisseling ga vieren, voorzover je in deze zenuwentoestand van ‘vieren’ kunt spreken. Rustig lopen, goed om me heen kijken of er in een zijstraatje mensen op het punt staan zo’n knalterreurding te laten ontploffen. Nee, vuurwerk is niet ‘leuk’en niet ‘gezellig’.
Zoals ieder jaar is er weer discussie of het niet tijd wordt voor een vuurwerkverbod. Ik haat verboden, ze maken dingen doorgaans eerder erger dan beter. En ze geven het gezag, vanaf politie via openbaar ministerie en rechtbank tot en met justitieel incasassobureau en gevangenis, weer een extra bevoegdheid, weer extra legitimiteit. Dat gezag is zelf niet minder asociaal dan welke vuurwerkgebruiker dan ook, en heeft bovendien heel wat ernstiger knalvuurwerk tot haar beschikking. Een vuurwerkverbod betekent dat binnensteden en arme buurten rond de jaarwisseling veranderen in bezet gebied. Want wie denkt dat de witte bewoners van villawijken net zo behandeld gaan worden als de veelkleurige mensen die in arme wijken moeten wonen, heeft nog nooit van klassejustitie en etnische profilering gehoord.. Nee, in een vuurwerkverbod zie ik net zo weinig als in het verbod van andere destructieve en asociale gewoontes zoals bijvoorbeeld alcoholgebruik.
Geen vuurwerkverbod dus, om bovenstaande reden. Maar er is nog een dingetje: feitelijk is vuurwerkgebruik allang verboden. Het is volstrekt onnodig om dat een tweede keer te doen, zelfs al zou je in een verbod geloven. Het afschieten van vuurwerk is – niet in sommige, maar in vrijwel alle gevallen – een vorm van gedrag die allang niet mag. Elke harde knal binnen gehoorsafstand laat mensen schrikken en laat kwetsbare mensen hevig schrikken. Het bezorgt die mensen leed, in veel gevallen intens leed. Ik kan me weinig ergere verschrikking herinneren dan het leed van mijn toenmalige partner, in zijn eigen huis, huilend, volstrekt overstuur en in totale paniek, omdat vanuit het huis er tegenover elke 45 seconden een zwaar vuurwerkding op de straat werd gegooid. Op oudejaarsavond. Gelukkig was ik niet de enige die dit niet accepteerde: enkele buren gingen net als ik boos de straat op en maakten de vuurwerkgooier(s) duidelijk dat dit heel snel op diende te houden, enhet werd minder. Een incident dat tegelijk laat zien dat er een alternatief is voor verbieden: zelf gezamenlijk ingrijpen.
Maar hoe omschrijf je zoiets? Volgens mij was hier spraken van het toebrengen van zwaar psychisch leed. Maar je zal ook nog een zwak hart hebben bij zoiets, dan kun je er zwaar lichamelijk leed aan toevoegen. Wat hier plaatsvond, was mishandeling. Welnu, elk knallende rotje binnen gehoorsafstand afgestoken, elke gierende vuurpijl, is een lichte vorm van deze mishandeling. Als ook lichter vuurwerk urenlang, dagenlang wordt afgestoken, met onderbrekingen maar daardoor extra onvoorspelbaar, dan creëert dat chrtonische stress. Mensen zien daardoor op tegen de jaarwisseling, hetgeen weer meer stress meebrengt. Met welk recht doen mensen dit hun medemensen aan? Met welk recht doen zij alsof het hier een ‘traditie’ betreft die nu eenmaal ‘leuk’is? Volgens mij is het mishandelen van mensen gewoon verboden, net als bijvoorbeeld verkrachting en moord. En ook wie niet in verboden gelooft, kan niet anders dan erkennen dat het hier om volstrekt verwerpelijk gedrag gaat waartegen een maatschappij die om mensen geeft zich dient te verweren.
En dan heb ik het over andere dieren nog niet eens gehad. Voor honden en katten is al dat geknal een ware hel. En waar mensen nog een beetje snappen wat er aan de hand is en soms de ergste ellende kunnen ontwijken, daar is zo’n dier alleen maar in blinde paniek en angst. Ik las op Joop een stukje over hoe je als huisdierhouder – ‘bezitter’ is een verkeerd woord, dieren zijn principieel geen bezit – kunt voorkomen dat je dier onnodig panisch is.(1) En ik denk: wat een onzin. Dat dier hoort helemaal niet panisch te hoeven worden, niemand heeft het recht om dat dier zoiets aan te doen.
En het betreft belaald niet alleen huisdieren. Wat ik me pas onlangs ben gaan realiseren is het effect van vuurwerk op vogels. De vereniging Vogelbescherming schreef er over: “Bijvoorbeeld in de Biesbosch kiezen duizenden vogels in paniek het luchtruim als de eerste vuurpijlen de lucht in gaan”. De Biesbosch is een natuurgebied, en ligt niet in of vlak naast een grote stad. Als zelfs dáár de vogels zoveel last hebben… Vogelbescherming gaat verder. “Radarbeelden van bijvorbeeld weerstation De Bilt tonen aan dat het in heel Nederland bal is. Grote groepen vogels vliegen gedesoriénteerd rond. Van ganzen tot tuinvogels. Er zijn plekken waar wel 1000 vogels per vierkante meter opvliegen. Het gaat dus om miljoenen vogels.” Gevolgen van dit panisch rondvliegen? Vogels raken gestresst en verzwakt. “Bovendien zorgen deze factoren in combinatie met de duisternis er ook nog voor dat vele vogels zich te pletter vliegen tegen gebouwen of hoogspanningsmasten”. (2)
Vuurwerk afsteken betekent dus: vogels de paniek en de dood in jagen. Ongeacht wat de wet zegt, zoiets dient niet te gebeuren, niet te worden goedgevonden, niet te worden geaccepteerd. Veganisten zouden zich hier trouwens wel eens frontaal over kunnen uistpreken: vuurwerk afsteken brengt dieren leed toe en is dus zeker net zo verwerpelijk als het eten van dood dier of het drinken van melk.
En tja, voor zover wik weet is dierenmishandeling dus verboden. Behalve natuurlijk als de diernemishandeling plaatsvindt in te kleine hokken en dient om zo goed koop mogelijk voedsel uit miljoenen omgebrachte dieren te vervaardigen. Maar dit is een op zichzelf onaanvaardbare ‘uitzondering’op de norm die door de meeste mensen met woorden wordt erkend: dieren leed toebrengen is verwerpelijk. Alweer: ook wie niet in verboden gelooft, kan niet anders dan erkennen dat het afschieten van vuurwerk dierenmishandeling is, en dat dit alleen al daarom volstrekt verwerpelijk gedrag is waar een maatschappij tegen op dient te treden. De vraag is alleen hoe.
Want daar wringt natuurlijk een schoen. Al die mensen die dezer dagen hun vuurpijlen, duizendknallers en weet ik wat ontsteken, zijn geen sadisten en geen bewuste dierenbeulen. Zij doen dit niet omdat ze mij stress willen bezorgen, zij realiseren zich gewon onvoldoende dat ze dit doen. Ze steken geen vuurwerk af om honden en katten tot panische wezens te maken, of om vogels tegen hoogspanningsmasten op te jagen, de dood tegemoet. Ze doen dat wel, maar onbedoeld en onbewust. Dat is dan ook stap één: mensen horen doordrongen te zijn van wat ze met hun vuurwerkgebruik mensen en andere dieren aan doen. Een deel van de vuurwerkafstekers zullen zich dan achter hun oren krabben: is mijn pleziertje dit echt waard?
Maar daarmee zijn we er niet. Niet iedereen zal gevoelig zijn voor een beroep op hun compassie voor dieren, waaronder menselijke dieren. Voor veel mensen zal de afwijzing van hun vuurwerkhobby voelen als weer een verbod, weer iets dat niet mag, weer iets dat mensen wordt afgepakt. Dat gevoel is niet alléén maar onzin. Dat gevoel komt wel ergens vandaan, net zoals de behoefte om eens per jaar knallend uit de band te springen ergens vandaan komt. Een maatschappij die haar leden frustreert met regels en eindeloze controles en die mensen opjaagt met carrièredruk, werkstress en prestatiedwang, roept de behoefte aan afreageren zelf op. Overdadig alcoholgebruik is van dat afreageren een vorm, vuurwerk afsteken een andere.
Ik vind het afsteken van rotjes een vorm van mishandeling. Maar het is een vorm van mishandeling, bedreven door mensen die dag in dag uit systematisch door deze maatschappij mishandeld zijn. Ik vind dat ik het volste recht heb om gene vuurwerk binnen gehoorstafstand tre dulden. Maar die mensen die desondanks vuurwerk afsteken, zijn niet mijn vijanden. Ik heb last van hun gedrag, en ik wil dat ze er mee stoppen ook. Maar dat gedrag wortelt precies in die dezelfde maatschappijke orde die ik als anarchist ten diepste verafschuw. Asls iets van de agressie van al deze vurwerkafstekers zich nu eens richt tegen orde, gezag en het achterliggende systeem, dan vinden ook deze mensen mij als bondgenoot. Maar intussen: kappen met die knallen!
Noten
1 Roos Vonk, “Hoe help je je huisdier (en jezelf) oudejaarsavond door?”, Joop, 31 december 2018, https://joop.bnnvara.nl/opinies/hoe-help-je-je-huisdier-en-jezelf-oudejaarsavond-door
2 Marc Scheurkogel, “Je hebt pas ballen als je stopt met knallen”, Viogelbescherming, 27 december 2018, https://www.aljazeera.com/news/2018/12/hrw-urges-sudan-halt-lethal-force-protesters-181231105933288.html – jammer wel van die rolbevestigende titel, alsof alleen mannen vuurwerk afsteken – gevonden via Krapuul, https://www.krapuul.nl/natuur-en-milieu-2/flora-en-fauna/dieren-2/2732236/je-hebt-pas-ballen-als-je-stopt-met-knallen/
Peter Storm
#1 by Beerntmane on 2019/01/04 - 17:10
omg, hanengevecht in de tent XD
Ja, je moet je eigen gelijk halen, maar voorbij de wet en voorbij de markt en ( meestal ) mét kameraden. Dat is het verschil tussen neoliberalisme en individueel anarchisme. Neoliberalisme zegt : haal je gelijk, binnen de lijntjes van de wet en de markt. Ik zeg, wees een stier in een porselein zaakje, wees brutaal als een dikke aap, die bananenschillen rond slingert
( ofzo )
#2 by peter on 2019/01/04 - 15:47
🙂 🙂 🙂 OK dan. Genoeg om verder over te kibbelen, maar dat ga ik nu niet doen. Met veel van wat je hierboven zegt ben ik blij. Dat je geen neoliberaal bent, wist ik al. Ik noemde jou ook geen neoliberaal, ik probeerde uit te leggen dat het pro-vuurwerk-argument van fun-boven-alles, een neoliberaal trekje heeft. Net als de redenering dat maatschappelijke verschijnselen vooral benaderd dienen te worden als persoonlijke problemen waar de persoon zelf maar een oplossing voor moet zoeken.
En ja, je opmerking a la ‘Peter heeft een persoonlijk probleem en moet maar hulp zoeken’ schoot me in het verkeerde keelgat. Ik zie nu hoe je het wel en niet bedoeld hebt, dus het is nu wel weer OK zo 🙂
#3 by Beernt on 2019/01/04 - 15:14
thuis zitten en oordopjes een oplossing is, is het een oplossing. Is dat niet genoeg, dan moet er uiteraard méér gedaan worden
Tuurlijk valt er aan bully gedrag wat te doen. Gewoon terug bullyen. Pest de baas je, pest terug. Saboteer de machines etc.
Alsof het aan jou ligt. Gaat het erom aan wie het ligt ? Het gaat erom dat jij je rust terug wilt, wiens ‘schuld’ het ook is
Als de jongens in de straat weten dat jij last heb van het vuurwerk en toch gaan ze niet ergens anders afsteken, zijn zij wel degelijk pesters. Zij kunnen zich waarschijnlijk moeilijk verplaatsen, in een ander. Is dat een uitwas van het systeem, of ligt het dieper ? Daarover kunnen jij en ik niet eens speculeren. Zoiets kan ook gebeuren, in een Bakoeninistische commune, waar ouders hun kinderen los laten.
Maar zou jij er geen last meer van hebben, door oordoppen in te doen, of elders te gaan logeren, dan is het probleem toch opgelost.
Zijn dat geen opties, dan zal je tegen de jongetjes in moeten gaan, een voet tussen de deur. Jat hun vuurwerk ofzo. Neem een pitbull, stuur ze hatemail ( anoniem ). Beklad de deur met verf. Maar schat eerst de situatie in, hoe gevaarlijk zijn ze ? Of haal je gelijk bij de gemeente ( maar die doen waarschijnlijk geen halve reet )
Anyway, het is absoluut niet therapeutisch bedoelt. Ik haat therapeuten
Ik zeg niet dat jij je moet aanpassen. Ik zeg toch niet dat jij ‘gek’ bent, of ‘verkeerd’. Niemand ‘moet’ zich aanpassen, aan wat dan ook. Als jij vuurwerk kut vind, dan vind jij vuurwerk kut. Ook als een therapeut genaamd Bert, dat ‘niet normaal’ vind. Bert mag als het waren de tering krijgen, in het kwadraat.
nein
ik kijk slechts naar het probleem en zoek een oplossing. Ik kijk niet echt naar de schuldkwestie
En neoliberaal ben ik niet. Was ik dat wel, dan was ik honderd keer rijker dan ik nu ben
#4 by peter on 2019/01/04 - 13:42
Hoe denk je dat “zoek hulp” over kwam zolang er nog niet bij stond “tegen de bully”? Met die toevoeging klinkt het al een heel stuk meer in de richting van wat nodig is: solidariteit tegen bully-gedrag. Maar “zoek hulp”, zonder die uitleg klonk als: ga in therapie, stap naar je psycholoog, het ligt aan JOU, niet aan wat jou wordt aan gedaan, aan daty bully-gedrag valt niks te doen, dus moet jij het zelf maar opgelost zien te krijgen. Het klonk als weer een variant van “blijf thuis en doe oordopjes in”. Dáár keer ik me tegen.
#5 by peter on 2019/01/04 - 13:35
“Je kan niet alles terug leiden naar het kapitalisme.” FDoe ik ook niet. Hier geldt : “Lees niet zaken, die ik niet zeg, maar die jij eruit op maakt.” Iets wat jij, niet ik, systematisch doet.
Verder slaat je definitie van intersectionaliteit nergens op.
En het neoliberalisme gaat wel degelijk over het persoonlijke. Dioor alles te behandelen als niet de zaak van de maatschappij, maar van de markt en verder ven eigen verantwoordelijkheid, wordt iedereen die last heeft van maatschappelijke verschijnselen, op zichzelf teruggeworpen, onder het motto van “eigen verantwoordelijkheid”en “zoek maar hulp”. Dat krijg je waar ene maatschappij ons behandelt als koopwaar en als consument van koopwaar.
Dan het argument “Vuurwerk is ook gewoon leuk”. 1 zoiets is natuurlijk ene kwestie van smaak. Jij vindt van wel, ik vind van niet. Maar belangrijker: het is helemala geen argument. Sommige mannen vinden het nafluiten en het in de billen knijpen van vrouwen gewoon leuk. Weer anderen vinden Zwarte Piet gewoon leuk. Nog weer anderen vinden het eten van dode dieren nu eenmaal “gewoon heel lekker”. De vraga is helemala niet of dat wel of niet zo is. De vraag is of dat zwaarder weegt dan de schade die er via Zwarte Piet, via seksuele intimidatie van vrouwen, via het door knallen traumatiseren van katten en honden en het de dood in jagen van vogels, iof via het opsluiten en doodfolteren van kippen en varkens, wordt aangericht. En de vraag is waarvoor je dan kiest. Voor het slachtoffer van die schade en dat leed, of voor je eigen fun. Het is wel degelijk een neoliberaal thema om die eigen fun, ten koste vanm alles, voorop te stellen. Zo steelt en verminkt het liberalisme onze vrijheidsdrang en maakt er iets destructiefs van.
De kreet “we zijn geen knuffelberen”is weer van het type waarop van toepassing is: “Lees niet zaken, die ik niet zeg, maar die jij eruit op maakt.”
#6 by peter on 2019/01/04 - 13:24
Ik zoek geen hulp bij een persoonlijk probleem – alsof het aan mij ligt ! – ik zoek solidariteit tegen bully-gedrag, tegen bazen-in-het-klein en in het groot. Ik wil dat mensen eens hardop zeggen: dit ligt niet aan jou, dit ligt aan de bully. DIE moet tegengas krijgen. Dat vragen om solidariteit, kun je ook “hulp zoeken” noemen, maar dat is begripsvervaging. ER is overigens geen verschil tussen solidaire mensen en ego’s. Ego’s die nadenken over hun belang, zijn solidair. Niet-solidaire ego’s zijn vooral kortzichtig. Ik vraag niet om altruïsme.
Verder hoor ik alleen meer neoliberalisme, netjes therapeutisch verpakt, plus de ontkenning dat het hier om neoliberalisme gaat. En het is mij al eerder bekend dat de baas pas luistert als we hem een reden geven: keiharde druk. Ik vermoed dat dat voor de vurwerkbully ook geldt. Het is ene beetje overbodig om dat hier te komen verkondigen want daar waren we het al over eens.
#7 by Beernt on 2019/01/04 - 13:13
Je reactie komt er op neer bij een botsing tussen bully en slachtoffer tegen het slachtoffer te zeggen: zoek hulp, we helpen je wel
Ja, dat is toch vrij logisch…..
Zoek hulp, wij helpen je wel tegen de bully…..Dat is toch een logisch manier van doen.
Kind wordt gepest en de andere kinderen zeggen : zoek hulp bij de juf, bij je ouders en wij helpen je wel in de pauze, dan mag je bij ons zitten….Of ga spijbelen en wij noemen je naam, bij de absentie.
In plaats van tegen de baas zeggen……
:________)
Want de baas luistert daar naar ? De baas luistert pas, als hij//zij het in zijn portemonnee voelt, of op een andere manier. Als hij een reden heeft.
De jongetjes stoppen met rotjes, als zij de druk voelen, vanuit de buurt, hun ouders, hun zakgeld.
Het moet altijd uit de mensen zelf komen
Zoals Stirner zei. Ben je arm ? Plunder dan een winkel. Zeg niet dat het ‘niet eerlijk’ is en dat de bazen ‘eerlijk’ zouden moeten zijn. Nee, néém het dan gewoon. Doe, wat zij ook doen, om jezelf te beschermen. In je eentje, of met een groep
Of het nou solidair is of niet. Daar gaat het niet om, het gaat erom of het voor jou werkt….
Heb je er last van, zorg dan dat je er geen last van hebt, by all means necessary. In je eentje, of met een groepje. Met solidaire mensen, of met ego’s.
#8 by Beernt on 2019/01/04 - 12:43
neoliberalisme is gerelateerd aan kapitaal, loonarbeid, erfrecht, dat soort zaken. Met hyper individualisme, heeft het niet zoveel van doen.
Iedereen preekt altijd, tegen een voorondersteld publiek. Ik zeg, laten we hoofdzaken, van bijzaken scheiden.
Maar alles hangt aan elkaar, zegt men dan, alles is verbonden. Intersectionaliteit, noemt men dat. Nee, daar geloof ik niet in. Vuurwerk, is iets anders dan de uitbuiting in de derde wereld. Zwarte Piet is iets anders, dan blood and honour. Nuance is the name of the game. Intersectie-politiek kent geen grijs tinten.
nou,nou, ik kleineer jou ? :_)
Ik zeg toch juist, dat het een probleem hebt en dat je terecht je afzet tegen vuurwerk, om jezelf te beschermen . Dat is niet klein, eerder groot 🙂
Een man van eer !
( die kan je in de zak steken )
Je observatie, dat er een correlatie is tussen de maatschappelijke desintegratie en het vuurwerk, ik denk dat je daar te grote conclusies maakt. Vuurwerk is er, want kapitalisme onderdrukt mensen. Je kan niet alles terug leiden naar het kapitalisme. Dat zijn grote stellingen, die niet te bewijzen zijn, slechts speculatie.
Vuurwerk is ook gewoon leuk. Dingen opblazen, is het mooiste wat er is. Of je nou in het kapitalisme, of in de boeren volks commune woont. De CNT jeugd blies ook graag shit op, zogezegd. We zijn geen engelen en worden dat nooit. We zijn geen knuffelberen.
Het is toch ook in grote lijnen een persoonlijk probleem, waar je uit dient te komen en waarbij wij je kunnen helpen. Hoe kan je dat nou als een aanval opvatten. Ik heb op mijn werk ook een persoonlijk probleem gehad, maar het was wel een probleem. Er is immers namelijk ( bijna ) alleen het persoonlijke. Wat is er mis met het persoonlijke ? Niets…
Het neoliberalisme gaat overigens niet over het persoonlijke. Altijd gaat het neoliberalisme over ‘de samenleving’, ‘de welvaart’, van ‘het land’. Juist gaat het niet over MIJ. Dat is juist het probleem ermee.
Lees niet zaken, die ik niet zeg, maar die jij eruit op maakt.
#9 by peter on 2019/01/04 - 03:55
Nergens in het stuk of in mn toelichtingen staat dat protesteren tegen vuurwerk een speerpunt van de anarchistische beweging moet worden. Je preekt tegen een niet-bestaand publiek.
Verder is dit volslagen bespottelijk: “Ware het niet, dat Peter hier een persoonlijk probleem heeft, waar hij zelf, met hulp van andere, uit dient te komen.Waar wij hem ook mee kunnen helpen”. Wie het stuk leest, weet dat het hier niet om ene persoonlijk probleem op zichzelf gaat. Het stuk begint bij persoonlijke observaties, maar de hoofdmoot gata over wat vuurwerk allerlei dieren, waaronder ook mensen, aan doet. Je kleineert het probleem door het tot mijn persoonlijke probleem te reduceren, en je kleineert mij. Je reactie komt er op neer bij een botsing tussen bully en slachtoffer tegen het slachtoffer te zeggen: zoek hulp, we helpen je wel. In plaats van de bully tegen te houden. Been there, done that. het is tegen stakers zeggen: jullie lage loon is ene personlijk probleem, we helpen je wel. In plaats van tegen de baas te zeggen: kom op met die loonsverhoging. Het is hoogst onsolidair gedrag, vermomd als hulpverlening.
En weliswaar is vuurwerk geen speerpunt van de anarchistische bweging, opkomen tegen bullies – in het klein en in het groot: de staat is de bully-bij-uitstek – is wèl een anarchistische kerntaak. En als het al waar is dat “wij hem hiermee kunnen helpen”- alsof ik dáaŕ om vraag! – dan is je reactie hier het tegendeel van behulpzaam.
Ik vind het opmerkelijk hoeveel neoliberale kolder – want dat is het: maatschappelijke problemen reduceren tot het persoonlijke probleem van degenen die er wat meer last van hebben dan anderen – mijn artikel hier oproept.
#10 by Beernt on 2019/01/04 - 01:50
Protesteren tegen vuurwerk.
Als dát een speerpunt van de anarchistische beweging wordt, maakt men zichzelf belachelijk.
Ik protesteer tegen iets, dat eens per jaar een paar uur is…..
Dan kan ik mij net zo goed voegen, bij de bond tegen vloeken, of iets dergelijks.
De aarde staat in brand, fascisme marcheert door de straten, ziekenhuizen gaan failliet.
Ja, dan is het protesteren tegen vuurwerk, sterk misplaatst. Zouden anarchisten dat op zich nemen, dan verliest men veel achterban/geloofwaardigheid. Men leid zo af, van werkelijke problematiek. Het verwaterd, versnipperd.
Ware het niet, dat Peter hier een persoonlijk probleem heeft, waar hij zelf, met hulp van andere, uit dient te komen.Waar wij hem ook mee kunnen helpen
Maar dit is géén wereldproblematiek. Dit is geen klassenstrijd, financiële crisis, oorlog.
Daarnaast, inderdaad. Vuurwerk van anarchisten dan. Dat is pas irritant. Je stoere rotje werpen, vanuit je blackbloc. Don’t tell mom. En dat is meer dan eens per jaar.
#11 by sukkel on 2019/01/03 - 15:35
mee eens, gelijk hebben is vaak – niet altijd – iets anders dan gelijk krijgen.
#12 by sukkel on 2019/01/03 - 15:34
als het vuurwerk die roodborstjes niet te grazen neemt dan doet de kat het wel. De natuur is hard. Waarmee ik het niet goed praat. We mogen best tegen vuurwerk blijven protesteren. Maar we zullen ook realistisch zijn. Niet iedereen houdt rekening met de roodborstjes.
Trouwens een ander thema; vuurwerk van anarchisten tijdens demonstraties… daar gaan geen roodborstjes van dood maar is wel irritant.
#13 by sukkel on 2019/01/03 - 15:31
omdat de wereld niet altijd maar vaak wel zo in elkaar zit. Op school heb je een schoolleiding op wie je terug kunt vallen. In een tokkie wijk kun je alleen maar eieren voor je geld kiezen. Je aanpassen aan de bullies is bij tijd en wijlen ook een kunst apart. Ik zag trouwens 2 jogsters met koptelefoons op. Kan natuurlijk zijn dat ze naar de Top2000 luisterden. Maar ik vermoed dat het met het vuurwerk te maken had.
#14 by Beernt on 2019/01/02 - 00:57
Jij moet je niet aanpassen. Ik snap dat jij er last van hebt. Zou je mij zeggen : stop met de rotjes, dan stop ik met de rotjes. Maar zo ben ik dan hé, een man van eer, een hart van goud
Nee, maar zo gaat het ook vaak op het werk. Komen ze met de zin : waarom hebben de andere er dan geen last van…..
Ja, misschien omdat de andere de andere zijn ? Waarom was James Brown zwart, waarom was Einstein intelligent ? Waarom is sneeuw wit, als andere dingen niet wit zijn ?
Helaas denken, ‘denken’ veel mensen zo. peter heeft ergens last van, maar de meeste mensen niet, dus gaan we maar door, want Peter moet zich aanpassen. Dat zegt het eigenlijk, zo ‘denkt’ het men. Pas je aan, of besta niet. Jouw klachten bestaan niet, diversiteit bestaat niet. In een neoliberaal productiesysteem, is er ook geen plek voor diversiteit, grilligheid, anders zijn. Jij doet mee, honderd procent, conformeert je, honderd procent, of je bestaat niet. Ik heb het zelf ook meegemaakt.
Het recht van de sterkste gaat vaak op, Joke. Dat is hoe de wereld werkt. We leven in een wereld van macht, niet in een wereld van recht. Recht is een spook.
Daarnaast, één dagje oud en nieuw, is wel wat anders, dan de mondiale CO2 uitstoot, de bio-industrie problematiek, etc.
één dagje oud en nieuw, kan je niet gelijkstellen, aan andere zaken die ernstiger zijn. Nuance is the name of the game.
Peter, .ik zeg je alleen, je hebt wel gelijk natuurlijk, als de wereld wél leefbaar zou zijn heheheh, had men rekening gehouden met jouw gehoor. Het punt is alleen, ik betwijfel of je die hele buurt weet te mobiliseren ? Ik weet niet hoe sterk jouw sociale vaardigheden zijn ( niet bedoelt als aanval ). Want dan wordt het jouw macht ( sociale waardigheden, groepen managen ) tegenover hun macht en is het ook weer een macht strijd.
Als ik nu in jouw situatie zou zitten, zou de buurt mij vierkant uitlachen, als ik mijn gelijk kwam halen, dat kan ik je op een briefje geven. Tenzij ik een beroemde filmster zou zijn, of heel rijk zou zijn, of in de wereld draait door zou figureren, of wat voor domme shit dan ook.
Ik heb op dit vlak óók belachelijke shit meegemaakt. En ik zeg je, de burgertjes walsen gewoon over je heen. Je moet jezelf wel in bescherming nemen en de praktische weg kiezen.
#15 by Joke Kaviaar on 2019/01/01 - 19:21
Oh leuk he die vogels. Net een foto gezien van een handvol dode roodborstjes die blijkbaar ook gewoon ergens in een tuin dachten te kunnen zijn. Again, dit is het recht van de sterkste laten prevaleren. In dit geval: het mensdier tegenover het vogeldier.
#16 by Joke Kaviaar on 2019/01/01 - 19:17
Dit is het recht van de sterkste laten prevaleren. Ga maar binnen zitten. Ja daag.
#17 by peter on 2019/01/01 - 15:11
Sommige mensen snappen blijkbaar niet dat niet iedereen op dezelfde manier gevoelig is. Dat maakt zulke adviezen zo goedkoop en zo verstoken van ieder nut. Bovendien: waarom moet bij zoiets systematisch de kant gekozen worden van degenen die anderen overlast bezorgen, en niet van degenen die daar last van hebben? Waarom moet ik me aanpassen? Is er een grondwettelijk recht op anderen treiteren, of er zelfs niet over hoeven nadenken of je een ander last bezorgt? Dit is partij kiezen voor de bully op het schoolplein.
#18 by sukkel on 2019/01/01 - 15:04
gewoon buiten je koptelefoon opdoen. Ondanks het zware knal was er gewoon een roodborstje in mijn achtertuin. In de middag een reiger en ooievaar gezien die inderdaad wegvlogen tijdens carbid explosies. Kort daarna kwamen ze ook weer terug. Ze landden in hun verwarring zelfs vlak naast mij en keken verbaasd naar mijn koptelefoon. Kwam ook een jogger tegen met een koptelefoon op.
#19 by Beernt on 2019/01/01 - 04:25
Ik geloof eerlijk gezegd nier meer in een rechtvaardige samenleving. Dat vind ik een utopie. Net zo’n utopie als ‘het ware communisme’ , dat ooit zou komen.
Ik geloof alleen nog maar in mijzelf. Noem het cynisme, maar zo zie ik het nou eenmaal.
De last die jij beschrijft, bij jou en je vriend. Ik denk dat jullie daarin écht een uitzondering zijn. Niets mis mee hoo, met uitzonderingen. Maar weinig mensen schrikken van rotjes geluid, als ze gewoon veilig binnen zitten.
Als je toch een groep weet te mobiliseren, dan is dat inderdaad dé uitkomst
Maar ik weet nog hé. Ik was heel jong en logeerde bij een vriendje. De randfiguren in de buurt, terroriseerde mensen, schoten vuurpijlen naar mensen etc. En die vader van dat vriendje zei : bemoei je er niet mee, ze zijn levensgevaarlijk. Veel van die gezinnen, die zware overlast bezorgde, waren vaak antisociale gezinnen. Daar brand de politie zich niet aan en de buurt vaak ook niet
Mocht je hen willen verslaan, dan kan het overigens inderdaad alleen maar met een grote groep.
Die grote groep samenhang, ik heb dat alleen niet meegemaakt in mijn leven. Misschien jullie , wat oudere mensen wel, maar in mijn leven speelde dat nooit een factor. Het was altijd, hebben, hebben, winnen, overtreffen, gebruiken, laten vallen en overnieuw. Niets geen samenhang, concurrentie, verraad en dolksteken in de rug uitdelen, zoals echte neoliberale burgertjes dat doen.
#20 by peter on 2019/01/01 - 04:07
En ja, het gaat bij het blijf-binnen-advies wel degelijk over buigen voor autoriteit. Want kennelijk zijn de vuurwerkafstekers in dit scenario geréchtigd om de mensen die er last van hebben, huisarrest te bezorgen. Ik zou niet weten waarom ik dat zou moeten accepteren.
#21 by peter on 2019/01/01 - 04:04
Dit is geen massa versus enkeling. Het zijn groepjes vuurwerkafstekers, tegenover vrij grote aantallen mensen die er last van hebben maar hetzij niks durven doen, hetzij rekenen op het gezag, op de politie om het probleem op te lossen. We weten vaak helemaal niet of vuurwerkafstekers wel of niet wijken voor vastberaden medebewoners in dezelfde straat. Die proef word zelden genomen. Het incident dat ik in mn blogstuk beschreef, laat zien dat ingrijpen door buren wel degelijk kansen maakt. Voorwaarde is wel dat buren elkaar (h)erkennen als buren. Dat er iets is van community in de straat, waardoor mensen voor elkaar opkomen, en overlast gezamenlijk aanpakken.
En waar “enkelingen” moeten wijken voor “de massa”, is de vrijheid dood. Dat is vast heel erg praktisch, voor degenen die de vrijheid dood wensen. Hopelijk komt de “massa” er tijdig achter dat ze uit enkelingen bestaat, en gaat ze zich als samenspel van enkelingen gedragen. Tegen kwetsbare enkelingen zeggen: sluit jezelf maar op als de “massa”wil knallen, is mensen bijbrengen dat ze maar beter kunnen wijken voor intimidatie. Dat lijkt me niet de weg naar een vrijere en rechtvaardiger maatschappij. Ga maar niet demonstreren, dan tuigt de ME je ook niet af. Dat is dan feitelijk de boodschap. Dat je de bullies – in uniform, of vuurwerkafstekend – ook kunt trotseren en verslaan, raakt dan uit beeld. Ten onrechte.
#22 by Beernt on 2019/01/01 - 03:55
Uhmm
Autoriteit geven over. Ik weet niet of je het autoriteit kan noemen. Eerder macht dan. Sporadische macht, voor ongeveer een week per jaar.
Anyway. uhmm, ja, de wereld is een morbide plek, sowieso.
Bekijk het gewoon praktisch. Jongentje gaan buiten niet stoppen met hun vuurwerk, als jij dat vraagt. Dat kan ik je op een briefje geven.
En het probleem moet wel opgelost worden. Als zij niet wijken, dan moet je dus een andere uitweg vinden. Dat is niet een kwestie van autoriteit VS anarchie, maar eerder gewoon praktisch geredeneerd
De massa wijkt niet voor de enkeling, dat is altijd een probleem. Daarom moet die enkeling dus voor zichzelf opkomen, of zichzelf afbakenen, beschermen. Want de massa gaat niet voor hem buigen.
#23 by peter on 2019/01/01 - 03:44
Met veel van wat je zegt ben ik het wel eens, en sommige dingen ervaren we iets anders. No fundamental problem there.
Maar je slotzin, je advies aan kwetsbare mensen om maar binnen te blijven en oordopjes in te doen. Dat betekent dat mensen die graag vuurwerk afsteken andere mensen dus een avond – of drie dagen, of een week – huisarrest mogen geven. Daarmee geef je de groep vuurwerkafstekers autoriteit over die kwetsbare mensen. Met welk recht? Waarom moet ik binnenblijven omdat een ander rotjes op straat wil afsteken, en wel meer ook? Waarom is diens behoefte aan knallen belangrijker dan mijn behoefte om gevrijwaard te zijn van stress en paniek? Met welk recht mogen mensen mij en een goede vriend waar ik vanavond was, en die er nog wat gevoeliger voor is dan ik, van een plezierige oudejaarsavond beroven?
#24 by Beerna on 2018/12/31 - 16:54
Ik kan mij herinneren, in mijn jeugd
Een jongeman, die een rotje in zijn hand houdt en het kruid wegdrukt, zodat het niet ontploft.
De kans dat hij zijn hand kwijt was geraakt ? 50 procent kans, ongeveer. En toch deed hij dat. Waarom doe je dat ? Ik zal het nooit begrijpen en gek genoeg denk ik er nog vaak aan terug. Hoe dom ben je dan ? Echt, alsof ik water zag branden. De sukkel offerde letterlijk zijn hand op, om de stoerste jongen van het straatje te zijn.
Ik zag ooit eens iemand, die bijna een oog verloor, door een verkeerd afgestoken pijl.
Prima dat jij jezelf opblaast. Graag zelfs, als ik je irritant vind. Maar andere erbij betrekken, daar trek ik de grens .
Kinderen die halve bommen gooide, kratten bier, die de grond in smelten, halve wijken die aan het fikken waren, flessen die uit elkaar spatten, illegale, halve landmijnen. Een Damascus heb ik gezien, in mijn jeugd hehehe. Het was bij vlagen ook wel spannend, als je binnen zat en je het eindeloze knallen hoorde. Ik logeerde altijd bij iemand, btw.
Als ik eerlijk bent, trok het mij ook wel ergens aan. Maar er werd gewoon niet goed mee om gegaan. Mensen zijn er te onnozel voor, blijkt telkens weer. Maar dát men graag shit opblaast, daar kan ik wel bij persoonlijk. Ik vind zo’n knal juist lekker. Ik peuzel hem op. BOEM ! hehehehe
Alleen ik ga het zelf nooit afsteken. Gekloot met lonten en rotjes en kruid, ik vind het net iets te tricky.
Het ergste wat ik ooit gezien heb, was een kind dat achterna gezeten werd, gillend, huilend, door randfiguren, die vuurwerk naar haar gooide. Echt traumatisch was dat ! En dat werd allemaal oogluikend toegestaan, onder het mom van ‘de gezonde, Hollandse jongens toch’. Zolang ze de baas maar niet tegen spreken, mogen ze best vuurpijlen naar mensen schieten. Pietje Bellen zijn het, dat soort sentimenten.
Verbieden ? Nee, het verbod moet afgeschaft worden. Niets kan je verbieden. Als in je omgeving mensen zijn, die schrikachtig zijn, door aanleg, autisme, of hoge gevoeligheid, dan zou je daar rekening mee moeten houden. Het punt is alleen, dat doet men dus niet. Dat is meer het probleem. Je kan gevoeligheid niet afdwingen.
Over de dieren ? Als ik eerlijk ben, daar ligt niet mijn eerste prioriteit. Is dat bot ? Weet ik niet, ik ga er niet over liegen.
Het punt is meer, dat onschuldige mensen, ogen verliezen, door vuurwerk. Dát is een groot probleem. Buitenstaanders, die leiden, zonder reden
Misschien een tip voor de mensen, die er gevoelig voor zijn. Doe oordopjes in en ga binnen zitten.