zondag 8 april 2018
Geschreven voor Konfrontatie Digitaal, waar het al te lezen staat.
Voor de tweede opeenvolgende vrijdag hebben Israëlische soldaten aan de grenzen van de Gazastrook Palestijnse menigten geterroriseerd met traangas en gericht geweervuur. Israël´s dappere soldaten doodden negen Palestijnse demonstranten en brachten 493 van de actievoerende Palestijnen verwondingen toe door met scherp te schieten (1). Het totaal aantal gewonden was veel hoger. Onder de doden was een jongen van 13 jaar en een jongen van 15. (2) De verschrikkingen die het Israëlische leger aanrichtte waren vergelijkbaar met die van een week eerder. Toen joegen Israëlische troepen 18 Palestijnen de dood in en verwonden tussen de 1400 en 1500 Palestijnen.
De demonstraties in Gaza, in het grensgebied tussen die door Israël afgesloten zone en Israël zelf – preciezer: het vanaf 1948 door die staat Israël bezette gebied – vinden plaats onder de noemer “Grote Marsen voor de Terugkeer”. Daarmee zetten Palestijnen hun rechtmatige verlangen kracht bij om terug te keren naar de dorpen waar zij of in ieder geval hun families in en rond dat jaar 1948 door Israëlische soldaten zijn verdreven.
Deze Grote Marsen voor Terugkeer gaan door tot en met 15 mei, de datum waarom de Nakba wordt herdacht. ‘Nakba’, oftewel catastrofe, is het woord waarmee die grootschalige verdrijving van Palestijnen waarmee de staat Israël bij haar stichting van grondgebied voorzag waar de Joodse kolonistenbevolking de ruimte had. Palestijnen vormden nog slechts een minderheid. Die kon vertrapt worden, terwijl keurig democratisch de dienst werd uitgemaakt door politici die zich op die meerderheid baseerden. Israël was vanaf dag één een etnisch-exclusieve democratie, eentje waar de ongelijkheid tussen bevolkingsgroepen, de bevoorrechting van Joodse jegens Palestijns-Arabische bevolking vanaf dag één was ingebakken in het bestel. En nee, dat ontbreken van de aanhalingstekens rond het woord ´democratie´ in de vorige zin is geen vergissing. Ilan Pappe verschaft de nodige inzichten in hoe dit destijds te werk ging en geeft al in de titel van zijn boek aan waar het op neerkwam: “De etnische zuivering van Palestina” (3). Voordat je namens meerderheden kunt regeren, dien je ze zulke meerderheden eerst wel te creeren, nietwaar?
Welnu, verdreven Palestijnen en hun nakomelingen willen dus terug. Dat is het punt dat ze maken, in grote, overwegend ongewapende menigten die naar de grenzen optrekken waarbij de Israëlisch traangas en geweervuur trotseren, nu dus al voor de tweede vrijdag op rij. Inmiddels vallen bij het protest van die tweede vrijdag enkele dingen op.
De protesten waren weliswaar wellicht iets kleiner dan een week eerder, maar het betrof nog steeds duizenden Palestijnen. Het Israëlische antwoord was niet wezenlijk minder moorddadig dan de vorige keer. Maar op twee punten kwamen de Palestijnse actievoerders al verder dan vorige week. Allereerst kwamen ze letterlijk verder, dat wil zeggen dichter bij die gehate Israëlische grens, dichter bij de dorpen en streken vanwaar ze waren verdreven. “Vandaag, in Rafah, slaagden betogers erin om dichter bij de hekken te komen in alle gebieden waar optochten werden gehouden”, bericht Hamza Abu Al-Tarabeesh op Mondoweiss (4).
Dat lukte omdat actievoerders een antwoord hadden gevonden op het gevaar van de scherpschutters: rookgordijnen aanleggen. “Jonge Palestijnen waren duizenden oude banden wezen verzamelen in de week voorafgaand aan het vreedzame protest (…) Vandaag hadden ze geluk toen de hete wind de brandende rookwolken naar de soldaten blies in een poging om het gezicht van de soldaten te verduisteren”, zo legt Ahmad Kabariti uit op Mondoweiss. (5). Natuurlijk probeerden Israëlische troepen daar iets tegen te doen, maar helemaal succesvol was dat blijkbaar toch niet. Prachrig is het om te zien hoe demonstranten een gewapende overmacht onverschrokken tegemoet treden en beantwoorden, niet met steeds meer wapens maar met middelen om de wapens van de tegenstander van een gewapende overmacht. Natuurlijk zullen Israëlische soldaten dáár een antwoord op vinden. Te verwachten valt dat dit antwoord zal bestaan uit een verdere escalatie van bruutheid. Te verwachten valt ook dat Palestijnen met voortdurende onverschrokkenheid en verdere inventiviteit dáár op blijven reageren.
Intussen is het zaak dat die Palestijnen niet alleen blijven staan. Zeer zorgwekkend is dat het geweld tegen de tweede Mars van de Terugkeer bij lange na niet de aandacht kreeg die de eerste ronde nog kreeg. Het regent bepaald geen internationale veroordelingen van het misdadigersgedrag van de Israëlische staat. Het aantal Democratische Congresleden in de VS dat een veroordeling weet te produceren is not nu toe welgeteld drie. Over Republikeinen heb ik het niet eens.
Er is wel iets interessants: het blijft onder Democratische politici sowieso tamelijk stil. Veroordelingen ontbreken weliswaar vrijwel volledig. Maar de gangbare steunbetuigingen aan dat arme kleine Israël dat zichzelf enkel verdedigt tegen die afschuwelijke gewelddadige Palestijnen… die ontbreken in Democratische kring ook. “Niet één Democraat heeft Israël na de slachtpartij in Gaza verdedigd”, aldus de kop van een stuk hierover van Ali Abunimah op Electronic Intifada waar ik ook de cijfers over Democratische critici van het Israëlische optreden aan ontleen.. Het is of de gevestigde politiek Israël weliswaar niet af wil vallen, maar zich ook niet wil branden aan een al te openlijke steun aan het Israëlische terreurbewind. Onderhuids verschuift er kennelijk iets in de publieke opinie, ten nadele van Israël en ten voordele van Palestijnen.
Maar aan slappe zwijgzaamheid rond het bloedbad hebben Palestijnen ook nog wel erg weinig. Steun hebben ze nodig,actieve solidariteit! Aanscherpen van de acties in de geest van Boycot, Divestment & Sanctions ofwel BDS, de actievorm waartoe Palestijnen mensen oproepen. Vertaling: koop geen Israëlische producten. Ga niet optreden in Israël, ook niet als je André Rieu heet. Oefen druk uit op regeringen zodat ze geen wapens leveren aan en ook niet afnemen van Israël. Draag bij aan de isolatie van het Israëlische koloniale en racistische bestel. Dat is iets van lange adem. Het is ook iets waar we niet mee dienen te wachten.
Iets anders is tegelijk van het grootste belang is. Het is iets urgents. En het is iets dat vrijwel inbreekt: luid protest. Scherpe acties op straat die duidelijk maken tot ver buiten Israël mensen erg kwaad zijn en geen business-as-usual accepteert zolang Israël doorgaat met haar terreur. Na de eerste Mars voor de Terugkeer verwachtte ik vrij snel initiatieven richting demonstraties. Als die er geweest zijn, heb ik ze gemist. Na de tweede soortgelijke dag vol bloedvergieten blijft het op dit punt vrijwel net zo stil. Daar gaan we toch wel heel snel verandering in brengen?
Noten
1 “Israeli forces kill Palestinian journalist covering Gaza rally”, Aljazewera, 7 april 2018, https://www.aljazeera.com/news/2018/04/palestinian-journalist-yasser-murtaja-dies-shot-israeli-forces-180407054201619.html
2 Maureen Clare Murphy, “ Two children, journalist, amiong Israel´s latest Gaza victims”, Electronic Intifada, 6 april 2018, https://electronicintifada.net/blogs/maureen-clare-murphy/two-children-journalist-among-israels-latest-gaza-victims
3 Ilan Pappe, “De Etnische Zuivering van Palestina” (Leuven, 2008)
4 Hamza Abu al-Tarameesh, “´I came today to tell the Israeli sniper we are not asfraid of him´: the Great March of Return continues in Gaza” , Mondoweiss, 6 april 2018, http://mondoweiss.net/2018/04/israeli-return-continues/
5 Ahmad Kabariti, “ Thousands demand the right to return assmoke envelops Gaza on new ´bloody Friday´” , Mondoweiss, 7 april 2018, http://mondoweiss.net/2018/04/thousands-demand-envelops/
6 Ali Abunimah, “ Not one Democrat has defended Israel over Gaza massacre”, Electronic In tifada, 4 april 2018, https://electronicintifada.net/blogs/ali-abunimah/not-one-democrat-has-defended-israel-over-gaza-massacre
7 Zie voor uitleg “ What is BDS?” , https://bdsmovement.net/what-is-bds
Peter Storm