woensdag 12 oktober 2016
Onderstaand stuk schreef ik voor Konfrontatie.nl . Daar staat het dus al.
In de Verenigde Staten woedt een heftig gevecht, dat ons aller aandacht zou opslokken als we er over zouden worden geïnformeerd. Dat worden we echter niet. Onderstaand stuk is bedoeld als bijdrage aan het doorbreken van een verstikkende stilte.
Het heftige gevecht waar ik op doel is uiteraard niet het bizarre spektakel dat bekendstaat als de presidentsverkiezingen. Daarover horen we ruimschoots genoeg om te weten dat het daar een botsing tussen twee soorten levensgevaarlijke politiek gaat, waarbij onze sympathie en solidariteit wat mij betreft aan geen van beide kampen toekomt. In de felle strijd waar ik het over wil hebben, is onze solidariteit wèl gevraagd en ter zake. Ik doel op de grote stakingsgolf die sinds 9 september in tal van Amerikaanse gevangenissen gaande is.
De oproep daartoe kwam van het Incarcerated Workers Organizing Committee (IWOC) (1) en ging al in april online. Uit die tekst: “In één stem, aangeheven vanuit de cellen van de langdurige eenzame opsluiting, geëchood in de slaapzalen en celblokken van Virginia tot Oregon, beloven wij gevangenen verspreid over de Verenigde staten om eindelijk in 2016 een einde aan de slavernij te maken.” Met die slavernij doelen organisatoren op het verplichte gevangeniswerk tegen weinig tot geen betaling, iets dat zelfs in een amendement op de Amerikaanse grondwet waar de oproep naar verwijst, genoemd wordt als uitzondering op het algemene verbod van slavernij. Dat amendement zegt feitelijk: slavernij mag niet, behalve als het veroordeelde gevangenen betreft. Slavernij voor de meer dan twee miljoen gevangenen mag dus wèl. De staking is bedoeld om daar een eind aan te maken.
De staking is tegelijk een soort demonstratieve herdenking van eerder verzet in gevangenissen. De startdatum, 9 september, was de dag dat 45 jaar geleden de grote gevangenisopstand in Attica State, een gevangenis in de staat New York begon. Die opstand was één van de hoogtepunten in de sociale strijd van die periode. Ze liet zien dat het verzet zoals dat in de jaren zestig was uitgebroken, nu zelfs de meest gesloten bolwerken van staatsmacht, witte overheersing en kapitalisme had weten te bereiken.
De decennia erop werd het gevangeniswezen systematisch uitgebreid, hanteerde de Amerikaanse staat de zogeheten ‘war on drugs/ om steeds grotere aantallen vooral zwarte mensen op te sluiten en dus feitelijk voor de zwarte gemeenschap de slavernij opnieuw in te voeren. Het aantal gevangenen overschreed na verloop van tijd de twee miljoen. Het aantal tot slaaf gemaakten, in staatsinstellingen maar in toenemende mate ook in geprivatiseerde gevangenissen, groeide daarmee tot ijselijke hoogte. Het enorm uitgebreide stelsel van gevangenissen en slavernij was nadrukkelijk een Republikeins-Democratische co-productie. Juist ook onder de Democratische president Bill Clinton werd dit stelsel in hoog tempo uitgebouwd. Alleen al de verwijzing naar deze Democratische erfenis dient eenieder die overweegt dat de democratische partij ook maar in de geringste mate een ‘progressief alternatief’tegenover de Republikeinen vormt, daarvan terstond en volledig te genezen.
De verklaring waarmee de actie gelanceerd is, noemde al eerdere verzetsgolven, onder meer een staking in Georgia in 2010. Maar nu is er dus een landelijke actie gaande, die in en buiten gevangenissen grote weerklank krijgt terwijl ze door gevestigde media vrijwel compleet wordt genegeerd. Hoe omvangrijk de strijd is? Een overzicht van 14 september op de website Itsgoingdown.org (2), kort na het begin, meldt actie in 24 gevangenissen. Het afsluiten van gevangenissen (‘lockdowns’) zorgde ervoor dat minstens 24.000 gevangenen geen dwangarbeid konden verrichten. Op 24 september berichtte dezelfde website in een vervolgstuk (3) dat er tussen 9 en 21 september in 46 gevangenissen sprake was van één of ander soort actie. “Van deze maakten 31 faciliteiten een lockdown of volledige staking van minstens 24 uur mee. Deze 31 faciliteiten huisvesten ongeveer 57.000 mensen. Dit is een schatting van het minimale aantal gevangenen dat door de nationaal gecoördineerde staking is geraakt.”, zo citeert het artikel organisatoren. Een stakingsgolf in gevangenissen die tienduizenden mensen betreft, dat is de vrijwel volledig verzwegen realiteit. Een overzichtsstuk op Countervortex (4) , waar ik delen van het bovenstaande ontleen, schrijft dat vooral in Alabama de strijd sterk oogt. In die staat is de situatie zo ernstig dat zelfs het ministerie van justitie nu een onderzoek heeft gelanceerd (5). Veel meer gevangenen dan waar de instelling officieel op is berekend, enorme slaapzalen waar mensen in zijn gepropt. Het soort omstandigheden die aan concentratiekampen uit politiestaten doen denken – hetgeen precies laat zien wat de Verenigde Staten feitelijk is.
De gevangenisstaking gaat nog steeds door, evenals de golf van solidariteitsbetuigingen buiten de gevangenissen zelf. Is het niet de hoogste tijd dat ook in Nederland iets van zulke solidariteit tot uiting brengen? En is het niet de hoogste tijd dat we er daarbij ook op wijzen dat het Nederlandse gevangeniswezen wel in omvang en vorm, maar niet in essentie, van het Amerikaanse afwijkt?
1 ‘Announcement of National Coordinated Prisoner Workstoppage for Sept 9, 2016‘, op https://iwoc.noblogs.org/post/2016/04/01/announcement-of-nationally-coordinated-prisoner-workstoppage-for-sept-9-2016/
2 ‘#Prison strike was huge and it is continuing‘, op https://itsgoingdown.org/prisonstrike-huge-continuing/
3 ‘Defend the strike – Anti-prison action and support after September 9th‘ , op https://itsgoingdown.org/defend-the-strike/
4 ‘Biggest prison strike in US history – amid media blackout‘, op http://countervortex.org/node/15086
5 ‘DOJ Launches Unprecedented Investigation into Alabama Prisons‘, op http://www.commondreams.org/news/2016/10/07/doj-launches-unprecedented-investigation-alabama-prisons
Peter Storm
#1 by conan on 2016/10/13 - 12:34
Vroeger dacht ik zoiets als, criminelen horen in het gevang. Na enkele docu’s en boeken gelezen/gezien te hebben, dacht ik daar anders over. Vooral door de manier waarop bijvoorbeeld de gevangenis vaak de bakermat van een misdaad carrière is, aangezien men elkaar daar ontmoet en aan de andere kant schrijnende, fundamentele armoede bijna altijd het startschot is van criminaliteit. Hebben mensen opgroeiende in een verpauperde, extreem gewelddadige achterbuurt wel een geheel vrije keuze ?
Ja, deels, maar een veel minder vrije keuze dan een persoon opgroeiende in welvaart, met een dikke erfenis op zijn bankrekening.
Ja, de persoon kan een soort van kiezen om uit de criminaliteit te blijven, maar de criminaliteit is overal,de criminaliteit omhelsd de persoon in een wurggreep. Opgroeiende in gewelddadige achterbuurten is oorlog en probeer er maar eens buiten te blijven. er is geen toekomstperspectief, dus mensen worden hierin meegezogen. De omgeving is giftig. De echte immorele psychopaten zullen aan het hooft van een maffia staan, de slachtoffers, de producten van een omgeving, zullen eerder meegezogen worden in een spiraal van immoraliteit en geweld. De psychopaat van het establishment is de bankdirecteur, de konkelende, ‘pussy grabbing’ president, de crisis veroorzakende kapitalist, die overal mee weg komt. De psychopaat van de officiële criminaliteit is het hooft van een gang, die letterlijk plezier haalt uit het pijn doen van mensen.
Ongelijkheid, fundamentele ongelijkheid, racisme en kapitalisme, zijn de bakermatten van misdaad. Daarom zitten er ook letterlijk miljoenen mensen in het gevang. Criminaliteit is complexer dan het in Bassie en Adriaan uitgebeeld wordt. Mensen zitten in Amerika vast, omdat ze een jointje rookte. De staat bepaalt wat deugdzaam is en wat niet, maar de staat heeft niet de waarheid in pacht, enkel en alleen haar eigen voortbestaan, haar eigen macht.
Wat overigens niet wegneemt dat iedere crimineel per se een slachtoffer is van het systeem. Velen van hen zijn net zo gewelddadig als politici, maar het uit zich op een andere manier. Zo zien we ook hoe grote criminelen vaak weer op vrije voet komen, aangezien de psychopaten van het establishment en de psychopaten van de onderwereld elkaar de hand kunnen schudden elkaar voorrang geven. Denk maar niet dat in de derde wereld de echte drugs baronnen achter de tralies komen, nee, de loopjongens worden afgeschoten, de bazen zitten aan tafel met de politici. Een Holleeder, kreeg een soort talkshow, van belastinggeld bekostigd, voorgedragen door een hele glibberige man, ene Twan Huis, als ik het goed heb. Zo zie je dat geld bepaalt wat iemands waarde is in deze maatschappij, al heeft hij/zei er hele volksstammen voor afgeslacht. Een man van de onderwereld, komt zo toch binnen in de bovenwereld en onder en bovenwereld zijn sowieso helemaal vervlochten.
Conan
#2 by André de Raaij on 2016/10/13 - 00:02
Het is niet helemaal stil geweest, zei hij met een licht kuchje: http://www.krapuul.nl/elders/usa-2/2598487/waar-de-slavernij-voortbestaat-in-de-vs/