zondag 14 augustus 2016
Weer een man doodgeschoten door politie. Weer heftige confrontaties waarin boze mensen hun woede koelen, op politie, op brandweer en op een benzinestation. En weer hoort racisme tot de kern van het probleem. Het land is de VS, de stad is deze keer Milwaukee. Het had ook Baltimore kunnen zijn, of Ferguson, of Chicago.
Wat is er gebeurd? Politie in Milwaukee hield een man van 23 jaar aan. De man was gewapend met een gestolen vuurwapen.De man had een strafblad. De man zette het op een lopen. Politie schoot de man, en de man overleed. Rond de honderd mensen protesteerden heftig, mensen staken een benzinestation en auto ‘s in de fik, beschoten brandweerauto’s. Iemand gooide een steen naar een politieauto, waarbij een agent gewo9nd raakte. Dat is wat de BBC ons vertelt.
Het korte bericht schrijft erbij: “De politie heeft de etnische achtergrond van de man nog niet bekend gemaakt, en evenmin die van de politieagent.” We weten dus nog niet of het hier weer om een rechtstreeks racistische politiemoord ging, of ‘slechts’om ‘gewoon’, evengoed dodelijk, politiegeweld. Maar de Volkskrant, schrijft : “Het is niet bekend wat de achtergrond van de man was, maar het incident gebeurde in een verarmde wijk waar vooral Afro-Amerikanen wonen.” Politie schiet dus een man dood in een buurt waarin vooral zwarte mensen leven. Dat alleen al maakt de perceptie dat het hier om het zoveelste geval van racistisch politiegeweld gaat, al zeer reëel. Een wethouder reageert dan ook: “De zwarten in Milwaukee zijn moe. Ze zijn moe van leven met onderdrukking.”
De Guardian heeft een groter stuk, en dat verheldert veel. Het schrijft dast de schietpartij plaatsvond in een weekend met m eerdere dodelijke schietpartijen. Maar het stuk geeft ook achtergronden over de verhouding tussen wit en zwart in de stad. Het wijst bijvoorbeeld op een onderzoek waarin geconcludeerd wordt dat Milwaukee van alle belangrijke steden “het meest raciaal gesegregeerd” is. Zwarte en witte gemeenschappen leven er dus strikter gescheiden dan in – ik noem maar iets – Birmingham, Ferguson of Chicago. Van de stadsbevolking is 40 procent Afro-Amerikaans. In het politiekorps is slechts 14 procent Afro-Amerikaans. Een feitelijk gesegregeerde zwarte gemeenschap wordt er dus onder gehouden met een in overweldigende mate wit politiekorps.
En David Walker Jr, de sheriff van Milwaukee county, is een fel tegenstander van Black Lives Matter, de beweging die de laatste jaren tegen racistisch politiegeweld is opgekomen. Hij duidt die beweging aan als “de vijand” en noemt Black Lives Matter als gevaar voor de nationale veiligheid, net als IS. De man is trouwens bondgenoot van Donald Trump.
Zwarte mensen in Milwaukee wonen dus in een stad die pogingen om hun stem te verheffen behandelt als activiteiten van de binnenlandse vijand. Dat verklaart dat mensen na het neerschieten van een man door de politie , dat geweld onmiddellijk opvatten als het zoveelste racistische politiegeweld, de volgende gebeurtenis in de lijst die Ferguson, Baton Rouge, Baltimore en zoveel andere plaatsen omvat.
De uitbarsting van woede is niet alleen ‘begrijpelijk’ – een woord voor sentimentele semiprogressieven die hun vingers niet willen branden aan solidariteit met verzet – en zeer verklaarbaar. De uitbarsting van woede, de opstand in Milwaukee, is doodgewoon terecht.
Peter Storm