Gelukkig! De deportatiemachine in Nederland hapert. Het lukt de Dienst Terugkeer & Vertrekt nogal eens niet om vluchtelingen die in de asielprocedure zijn afgewezen, ook werkelijk het land uit te werken. De Volkskrant: “Bijna veertig procent van het aantal geplande uitzettingen van uitgeprocedeerde vluchtelingen gaat op het laatste moment niet door.” Dat percentage neemt toe. “In 2013 ging het om zo ‘n dertig procent van de geplande uitzettingen.” Nog maar zestig procent te gaan, en alle uitzettingen mislukken. Zoals het hoort. Aan de slag dus.
Waar komt het door, die mislukte uitzettingen? Deels gewoon ‘pech’, of beter gezegd geluk: marechaussee die te laat komt omdat ze in de file staan, dat soort dingen. Deels ook omdat een rechter ingrijpt en “voorlopige voorzieningen” toewijst waardoor vluchtelingen niet meteen hoeven te vertrekken. Deels ook omdat “vluchten voortijdig worden afgebroken omdat de vreemdeling amok maakt.” Die rechterlijke uitspraken hebben te maken met vluchtelingen die via een advocaat van zich af weten te bijten. De zogeheten ‘amok’ is fysiek verzet tegen gedwongen uitzetting, tegen deportatie. Beiden zijn dus in principe effectieve actiemiddelen. Het aanmoedigen van zulke ‘amok’ heeft nut, het aanmoedigen van korte gedingen om uitzetting op het laatste moment ted blokkeren eveneens. Het is een opsteker voor No Border-activisten, dit dalende uitzettingspercentage en twee van de drie genoemde oorzaken ervoor.
Natuurlijk is het met een mislukte uitzetting niet afgelopen: vaak lukt het een tweede of derde keer helaas alsnog. Zolang beleid en instituties er op gericht zijn hoe dan ook deze mensen hardhandig het land uit te werken, blijft het een verplinterd en moeizame strijd, vluchteling voor vluchtelibng, dreigende uitzetting na dreigende uitzetting. Toch heeft het zin. Het drijft de kosten van het uitzettingsbeleid omhoog, het strooit zand in de moorddadige machine.
Het Volkskrantartikel sluit af met een zeer enge mededeling. “Begin dit jaar maakte Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) bekend dat steeds meer vluchtelingen vrijwillig vertrekken.” Vrijwillig? “Volgens de intergouvernementele organisatie die migranten daarbij helpt, raken ze ontmoedigd door de Nederlandse asielprocedure.”
Dus dát heet vrijwillig. Je straalt vooral uit richting mensen die asiel aanvragen dat ze eigenlijk niet welkom zijn, dat ze geen kans maken, dat hun verhaal niet wordt geloofd. Je gaat daar eindeloos mee door, en vervolgens haken mensen af en keren uit arren moede terug of zoeken hun heil elders. Deze mensen zijn door de asielprocedure weggepest, in een land waar politici over elkaar struikelen om vluchtelingen als ‘probleem’, als bron van ‘overlast ‘ te bestempelen. Deze mensen vertrekken, maar met vrijwilligheid heeft hun vertrek bitter weinig te maken. Deze mensen vluchten feitelijk opnieuw, voor het Nederlandse staatsracisme waar de asieprocedure uitdrukking van is.
Als antwoord op de algehele anti-vluchtelingenhouding waar het bovenstaande deel van uitmaakt, is permanente tegenweer nodig. Tegenover het politieke anti-vluchtelingenklimaat is een geluid nodig van meer-dan-gastvrijheid, meer-dan-welkom, niet als gunst maar als fundamenteel gegarandeerde vanzelfpsrekendheid. Een geluid dat de vrijheid erkent, bepleit en garandeert van vluchtelingen, wie dan ook, om te migreren waarheen dan ook en zich te vestigen waar dan ook.
Hierbij hoort het organiseren van solidariteit, zo rechtstreeks mogelijk. Een goed voorbeeld is de campagne ‘Geen kind aan de kant!’ die zich met name richt tegen het opsluiten en deporteren van gezinnen met kinderen. Op 21 en 22 mei vinden in dit kader demonstraties plaats in plaatsen waar zogeheten gezinslocaties staan:centra waar vluchtelingengezinnen zitten, met beperkte bewegingsvrijheid en onder treurige omstandigheden, in afwachting van het moment dat de politie arriveert, ze versleept naar Kamp Zeist vanwaar ze dan in een vliegtuig gepropt worden en gedeporteerd.
Om hier een eind aan te helpen maken, om het aantal van 40 procent tijdelijk mislukte uitzetting naar 100 procent permanent afgeblazen uitzettingen te brengen, omdat het gaat om kwetsbare mensen die net zo veel aanspraak kunnen maken op een leven in vrijheid en waardigheid op de woonplek van hun keuze, dáárom verdient ‘Geen kind aan de kant’ook jouw belangstelling, sympathie en steun.
Zie ik je op de infobijeenkomst ‘Geen kind aan de kant’ zondag 8 mei om 14.00 uur, in Raakveld, Koestraat 113 in Tilburg? En/ of help je even mee de Facebook-oproep te verspreiden?
Peter Storm