zaterdag 27 juli 2013
Gisteren overleed J. J. Cale, zanger, gitarist, songschrijver. Doodsoorzaak: hartaanval. Leeftijd: 74 jaar. Verlies voor de muziek: groot.
De man werd in de jaren zeventig bekend met subtiel, bluesy gitaarspel een een stemgebruik datdie het midden houdt tussen praten en zingen. De liedjes zijn vrij rustige rocksongs met blues-inslag, helemaal niet complex qua opzet, maar van een heel eigen herkenbare stijl. Voor zijn muziek lijkt het begrip ‘laid back’ zo ongeveer uitgevonden. Zijn gitaarstijl, met van die behendige loopjes die als vanzelf uit de speaker lijken te rollen, was hoorbaar van invloed op Mark Knopfler en de Dire Straits
Een van zijn bekendste nummers in ‘After Midnight’, een liedje waarmee je zelfs mij wel naar een feestje zou kunnen verleiden. Het nummer is ook bekend van Eric Clapton, die er een wat wildere boel van maakt en het tempo omhoog gooit. Geef mij maar de slome versie. Clapton’s versie van ‘Cocaine’, ook een nummer van Cale, heeft meer sfeer.
Maar hier wijs ik liever op een ander liedje, laat in zijn carrière, een liedje dat hij samen maakte met de al genoemde Eric Clapton, die natuurlijk óók best wel een redelijke muzikant is. Het dateert uit 2006 en komt van het album dat ze samen maakten: “The Road To Encondido”. Het heet ‘When This War Is Over’.
“When this war is over, it will be a better day
But it won’t bring back all those poor boys from the grave”
De war is helemaal niet over. Maar J.J. Cale dus wel. Gelukkig is er zijn muziek. Voor en na middernacht.
Peter Storm