woensdag 15 augustus 2012
Onderstaand stuk schreef ik voor de website van Doorbraak, waar het inmiddels al te lezen staat.
Een van de symptomen van diepe maatschappelijke crisis is het georganiseerde racisme waarmee zowel staten als politieke groeperingen de aandacht van sociale ellende afleiden, een zondebok aanwijzen en met een vertoon van krachtdadigheid “oplossingen” forceren – over lijken. We zien dat nadrukkelijk in Griekenland, maar ook in Frankrijk. En het ontruimen van kampen van actievoerende vluchtelingen in Ter Apel en Den Bosch past in ditzelfde hardvochtige patroon.
Schokkend en hoogst verontrustend zijn de ontwikkelingen in Griekenland. Daar heeft bij de laatste verkiezingen een openlijke nazi-partij een flinke handvol zetels gewonnen, met 7 procent van de stemmen. En deze club laat het niet bij oproepen in het parlement. Deze club gaat de ook straat op, met propaganda, intimidatie en geweld. Behendig speelt ze in op de sociale ellende die crisis en bezuinigingsbeleid teweegbrengen. Onlangs hield Gouden Dageraad bijvoorbeeld een voedsel-uitdeel-actie. Arme mensen konden gratis eten krijgen dat op straat werd uitgedeeld door deze fascisten. Alleen: je moest dan wel je identiteitsbewijs laten zien, en zo bewijzen dat je Griek was. Niet-Grieken mochten kennelijk verhongeren. In dit, door Gouden Dageraad aangejaagde politieke klimaat grijpt geweld tegen migranten om zich heen. Afgelopen weekend vielen vijf mannen een negentienjarige Irakees aan en staken hem herhaaldelijk met een mes. Hij overleed later in het ziekenhuis, Twee anderen werden aangevallen, een Marokkaan en een Roemeen. Ze ontsnapte. Zelfs de politie – vergeven van de Gouden Dageraad-kiezers, doordrenkt van racisme – “gaat er echter vanuit dat de daad racistisch gemotiveerd is”. Een rechtstreeks verband met Gouden Dageraad is er nog niet. Mara het is tekenend dat Gouden Dageraad gisteravond met aan agressief ogende motortocht op intimidatie-pad tegen migranten ging. De knokploegen die geregeld migranten terroriseren, trekken vaak op motoren rond, op jacht. Intussen is in Pangrati een kantoor van Gouden Dageraad zelf door een brandbom getroffen. Terreur van de nazi’s blijft kennelijk – als woede over fascistische Dageraad de reden is voor die brand – niet onbeantwoord. Dat is maar goed ook.
Op jacht ging onlangs ook de politie zelf, op mensenjacht zoals Astrid Essed het terecht typeerde, in een zeer informatief en van talloze informatiebronnen voorzien stuk op Indymedia. In een operatie die met verbijsterend cynisme genoemd naar de Griekse god van de … gastvrijheid. Zestienhonderd mensen zonder verblijfspapieren werden opgepakt en het land uitgezet. Dat was echter de top van de ijsberg: een politiemacht van 4.500 politieagenten hielden in drie etmalen tijds maar liefst 6.000 mensen aan die eruit zagen alsof ze wel eens ‘illegaal’ aanwezig zouden kunnen zijn. Ze liet de meesten dus gaan toen dit niet het geval bleek. Maar deze mensen zijn dus aangehouden op grond va uiterlijk, van huidskleur. De aanhouding zelf was racistisch; wat hier plaatsvond waren grootschalige razzia’s, in de klassieke stijl waarvan de Gouden Dageraad de erfgenaam is. Van een roep om sancties door al die democratische regeringen die zo behendig met dat wapen zwaaien als een dictator in een land waarmee ze toch al ruzie hebben, zich aan de bevolking vergrijpt, was deze keer geen sprake. Om een No Police-zone is niet geroepen, niet in VN-verband, en evenmin erbuiten. Zo glijdt Griekenland vrijwel ongehinderd af in de richting van een racistische politiestaat, nog ruim vóór de neonazi’s zelf de macht hebben. Met een minister die immigratie “wellicht een groter probleem dan het geldtekort” noemt, is duidelijk uit welke hoek de wind waait. Deze minister – van ‘burgerbescherming’, migranten zijn duidelijk geen ‘burgers’ – mag zich intussen nog gewoon de gewaardeerde collega van minister van andere Europese landen, ook van Nederland, noemen. Er was een tijd dat zoiets nog gewoon collaboratie heette.
Gelukkig waait de wind niet in alle Europese landen uit deze uiterst rechtse hoek. Nietwaar? Zo hebben we bijvoorbeeld Frankrijk, waar de socialist Hollande de presidentsverkiezingen won en het land zonder al te asociale bezuinigingen door de crisis gaat loodsen. Nietwaar? Wie hij in ieder geval niet zozeer humaan door de crisis loodst, maar vooral inhumaan hun woningen uit lat trappen, zijn intussen talloze Roma’s. De autoriteiten ontruimden twee kampen waar Roma leefden in de nabijheid van Lille. Er zou al jaren ‘overlast’ zijn, en spanning met de buurt. Als iedereen over wie buren klaagden zo kordaat ontruimd zouden worden, dan waren de meeste straten onbewoond. Er is hier dus van iets anders sprake: racisme tegen zogeheten ‘zigeuners’, één van de meest geaccepteerde vormen van racisme in Europa. In het ene kamp woonden 150 mensen; in het andere 50. Vrijwel tegelijkertijd zijn ook 240 Roma’s op het vliegtuig gezet, naar Roemenië. ‘Vrijwillig’, jawel, nadat ze een premie hadden gekregen. Mag e de keus tussen een opgejaagd leven op straat in Frankrijk, en een vertrek met enkele honderden euro’s op zak, echter wel vrijwillig noemen? Is het vertrek dat Leers voor Somalische vluchtelingen wil doordrukken, ‘vrijwillig’ te noemen als het wordt afgedwongen et verplicht stempelen en ontruiming van kamperende Somalische actievoerende vluchtelingen? Zoals vaker gaat manipulatie van de taal hier gepaard met intimidatie van mensen. De leugen is de beste bondgenoot van de onderdrukker.
Razzia’s in het rechts geregeerde Griekenland, deportaties in het links geregeerde Frankrijk – het racisme van staatswege hangt dus niet af van de kleur van de gekozen politici. Het racisme zal dan ook niet gestuit worden door betere, menselijker politici te kiezen. Dat is iets dat we, met verkiezingsdag 12 september in aantocht, even in het achterhoofd dienen te houden. Het racisme wordt teruggedrongen waar vluchtelingen, migranten, zij aan zij met solidaire mensen, voor zichzelf en elkaar opkomen, zoals ze dat deden in Ter Apel en in Den Bosch . Als mensen weigeren uitgezet, gedeporteerd, opgesloten, de dood in gejaagd te worden, en als ze daarbij op steeds meer andere mensen kunnen rekenen die hen helpen, loopt de deportatiemachine van Leers het zo goed vast als de terreurmachine van de Gouden Dageraad. Systematisch tegenspreken en tegenwerken van het deportatiebeleid, met wettige en onwettige middelen, zachtmoedig en hardhandig, van educatie tot en met sabotage… we hebben het allemaal nodig. Dat is, in de ogen van de staat, dan ongetwijfeld ‘asielextremisme’. Uitstekend. Hoogste tijd voor asielextremisme, ook wel bekend als ‘solidariteit’.