vrijdag 29 juni 2018
Onderstaande column verscheen al op de website van Autonomen Den Haag, waarvoor die bestemd was. Daar is de tekst dus al te lezen.
Nederland bevindt zich te midden van de grootste klassenconfrontaties sinds jaren. Niet alleen staken chauffeurs en machinisten in het streekvervoer voor onbepaalde tijd. Ook hebben duizenden metaalarbeiders donderdag 29 en vrijdag 30 juni het werk neergelegd in een gevecht voor betere arbeidsvoorwaarden. Beide stakingen gaan vergezeld van bijeenkomsten van deelnemers. De stakers wachten dus niet louter af wat bondsbestuurders namens hen weten te regelen. De stakers zijn zelf actief. Het is allemaal buitengewoon belangwekkend. Het demonstreert de betekenis van solidariteit en strijd tegen de kapitalistische machten heel duidelijk. Linkse en radicale mensen – voorstanders van de strijd van arbeiders voor hun eigen bevrijding – zijn in alle staten van opwinding, alertheid en solidariteit. Zou je denken. Ik merk er echter niets van.
Want wat doen wij, radicale en linkse mensen intussen? Wij, linkse en radicale mensen, wij slapen er doorheen. Wij keuvelen over het burgemeesterschap van Femke Halsema. Wij betuigen leedvermaak nu ook Duitsland uit het wereldkampioenschaap voetbal is weggespeeld. En ja, we doen ook nuttige en zeer noodzakelijk dingen: actie voeren tegen de racistische jacht op vluchtelingen, in de VS en in Nederland.
Maar boven alles zijn wij – radicale en linkse mensen – bezig met zoeken naar een Groot Aansprekend Verhaal – pardon, een Narratief, deel van een heus links dan wel radicaal Discours, want anders neemt niemand ons nog serieus – waarmee we weer in de aanval kunnen tegen oppermachtig, pardon, Hegemonisch, rechts. We voelen hoezeer we in de knel zijn geraakt, hoezeer rechts de discussies domineert. Sommigen van ons bloggen er blijmoedig tegenin, anderen raken ontmoedigd en uitgeput, hopelijk tijdelijk, en zoeken de luwte op. We zien verbijsterd hoe rechts liegt over vluchtelingen en migratie in het algemeen. En we constateren maar al te vaak dat alle tegeninformatie die we in stelling brengen, amper effect heeft. Alsof er ooit een kans was dat de Wilders-brigade en de Bende van Baudet onder de indruk zouden zijn van zoiets multicultureels en cultuurmarxistisch als feiten en rationele analyse. Alsof we de strijd tegen rechts kunnen winnen door het als een discussie op te vatten, een botsing van meningen en inzichten. Nartuurlijk heeft het nut om te laten zien dat rechts systematisch liegt. Maar dat dient vooral onze eigen scherpte. Rechts overtuig je er niet mee, en als ‘ontmaskering’ van rechts door middel van feiten een erg sterke strategie was, dan hadden we rechts allang verslagen. Maar we zoeken maar door, op zoek naar dat Verhaal dat ons moet gaan redden.
Ik heb nieuws voor mensen die alles op alles zetten in dit soort discussies, en vooral voor degenen voor wie het ontwikkelen van een Verhaal als tegenwicht en hefboom van verandering het allerbelangrijkste is. Jullie kijken verkeerd. Jullie hebben het mis. Kijk naar buiten. Ga naar die lege busstations. Beter: ga naar de plekken waar stakers zich verzamelen, waar ze soms stakingsbrekers met flinke pressie weerhouden om uit te gaan rijden. Daar is je verhaal, ons verhaal, en het is nooit weggeweest. Het is het aloude verhaal van de solidariteit en van de onverzoenlijke strijd tegen de baas. Wat we nodig hebben, is niet het zoveelste Nieuwe Linkse Verhaal. De kern van het klassieke aloude radicale verhaal staat immers recht overeind, en de stakende buschauffeurs demonstreren dat feit met nadruk. Wat we nodig hebben, dat zijn mensen die het punt dat de chauffeurs met hun staking maken, snappen en oppikken, en een handje gaan helpen. Al was het maar door naar hun verhaal te luisteren, het verhaal te helpen vertellen en verder vertellen.
Want wie morgen als burgemeester de ME in Amsterdam mag loslaten op stakers, krakers en vluchtelingen, is uiteindelijk nauwelijks van belang. Wie de volgende zalvende toespraak mag houden om ‘alle Amsterdammers’ de broodnodige ‘verbinding’ te helpen vinden al evenmin. Wie echter deze grote staking wint, de arbeiders of de bazen, dat maakt wèl uit. En niet zo weinig ook.
Peter Storm
#1 by Astrid Essed on 2018/06/30 - 08:30
ACTIE EN HET VERHAAL, BEIDE NOODZAKELIJK
Beste Peter
Heel hartelijk bedankt voor weer een helder, goed doorwrocht en
nuttig verhaal
Ben het voor een belangrijk deel met je eens, want ik heb toch wat kanttekeningen
Jij schrijft onder andere
”
Beide stakingen gaan vergezeld van bijeenkomsten van deelnemers. De stakers wachten dus niet louter af wat bondsbestuurders namens hen weten te regelen. De stakers zijn zelf actief. Het is allemaal buitengewoon belangwekkend. Het demonstreert de betekenis van solidariteit en strijd tegen de kapitalistische machten heel duidelijk. Linkse en radicale mensen – voorstanders van de strijd van arbeiders voor hun eigen bevrijding – zijn in alle staten van opwinding, alertheid en solidariteit. Zou je denken. Ik merk er echter niets van.
Want wat doen wij, radicale en linkse mensen intussen? Wij, linkse en radicale mensen, wij slapen er doorheen. Wij keuvelen over het burgemeesterschap van Femke Halsema. Wij betuigen leedvermaak nu ook Duitsland uit het wereldkampioenschaap voetbal is weggespeeld. En ja, we doen ook nuttige en zeer noodzakelijk dingen: actie voeren tegen de racistische jacht op vluchtelingen, in de VS en in Nederland.”
EN
”Ik heb nieuws voor mensen die alles op alles zetten in dit soort discussies, en vooral voor degenen voor wie het ontwikkelen van een Verhaal als tegenwicht en hefboom van verandering het allerbelangrijkste is. Jullie kijken verkeerd. Jullie hebben het mis. Kijk naar buiten. Ga naar die lege busstations. Beter: ga naar de plekken waar stakers zich verzamelen, waar ze soms stakingsbrekers met flinke pressie weerhouden om uit te gaan rijden. Daar is je verhaal, ons verhaal, en het is nooit weggeweest. Het is het aloude verhaal van de solidariteit en van de onverzoenlijke strijd tegen de baas. Wat we nodig hebben, is niet het zoveelste Nieuwe Linkse Verhaal. De kern van het klassieke aloude radicale verhaal staat immers recht overeind, en de stakende buschauffeurs demonstreren dat feit met nadruk. Wat we nodig hebben, dat zijn mensen die het punt dat de chauffeurs met hun staking maken, snappen en oppikken, en een handje gaan helpen. Al was het maar door naar hun verhaal te luisteren, het verhaal te helpen vertellen en verder vertellen. ”
JA EN NEEN, dat is wat ik als kanttekening op je wake up stuk [want dat
is het wel degelijk] wil maken.
JA in die zin, dat er van linkse kant wel wat meer solidariteit met de
stakende buschauffeurs en anderen mag zijn.
Dat hoeven trouwens niet alleen daadwerkelijke acties OP STRAAT te zijn,
maar ook, door erover te schrijven, zoals jij terecht ook doet.
NEEN in de zin, dat acties en de fysieke ondersteuning van
links niet alleen zaligmakend zijn.
Het Grote Verhaal, verhalen over het onrecht en een tegenwicht
tegen de Baudet’s, Hiddema’s, Wildersen en anderen brengend, is wel
degelijk van groot belang en zal het altijd zijn.
Ik zal dat ook blijven brengen, voor zover mogelijk.
VERTEL HET VERHAAL VAN DIE CHAUFFEURS [Wat jij ook terecht zegt]
VERTEL HET VERHAAL ACHTER DE OPSTANDEN VAN
JONGEREN IN DE SCHILDERSWIJK
https://www.astridessed.nl/rellen-in-de-schilderswijkstemmen-van-de-niet-gehoorden/
IK zou het dus eerder EN EN willen noemen of een taakverdeling.
Niet iedereen kan daadwerkelijk aan fysieke acties [altijd] deelnemen
En niet iedereen heeft de mogelijkheden of capacities om erover te
schrijven, zoals jij en anderen dat kunnen.
Je hebt activisten nodig, die de straat opgaan en hun Ding doen,
wat zij soms combineren met schrijven
En je hebt schrijvers nodig, die het Verhaal blijven vertellen
Het Verhaal dient een aantal aspecten
Ondersteuning van de strijd, want de Baudet’s en anderen
laat je politiek niet verdwijnen, door tegen ze in te schrijven,
maar ze vinden het ook absoluut niet leuk!
Ook het bieden van kaders in die strijd en acties.
En daarover moet verhaald blijven worden.
Naast verzet tegen het onrecht, dat er altijd geweest is en altijd zal zijn,
was er het schrijven over dat onrecht.
Maar dat noem jij ook
VERTEL HET VERHAAL VAN DIE CHAUFFEURS [Wat jij ook zegt]
VERTEL HET VERHAAL ACHTER DE OPSTANDEN VAN
JONGEREN IN DE SCHILDERSWIJK
https://www.astridessed.nl/rellen-in-de-schilderswijkstemmen-van-de-niet-gehoorden/
BETEKENIS VAN HET VERHAAL
WAKKER SCHUDDEN
HET ONRECHT NIET IN DE VERGETELHEID LATEN RAKEN
Want het Verhaal dient een aantal zaken
BESTRIJDING VAN DE MACHTHEBBERS EN HET WAKE UP EFFECT
Natuurlijk verdwijnen de Baudet’s en Wildersen niet door tegen ze
in te schrijven, maar leuk vinden ze het niet!
Want het belang van schrijven en het Verhaal vertellen
kan mensen wakkerschudden en dat is niet de droom van machthebbers
en/of fascistische krachten.
Kijk maar wat er in autoritaire regimes met journalisten gebeurt
AANZET TOT DIRECTE ACTIE
Er is een activist gedood tijdens de Rif opstand
https://www.indymedia.nl/node/43852
Dat zou ik niet geweten hebben, als er niet over was geschreven
Jij, ik, Joke en anderen kunnen daar dan meer mee doen,
erover schrijven, anderen aanzetten tot actie, zelf actie voeren
HET ONRECHT EN DE SLACHTOFFERS/STRIJDERS
NIET VERGETEN!
RECHT DOEN AAN DE SLACHTOFFERS VAN DE ONDERDRUKKING
En msschien wel het belangrijkste, ”Wie schrijft, die blijft”
En hier bedoel ik niet de SCHRIJVERS, MAAR WAAROVER ZIJ SCHRIJVEN
Want als een strijd is gevoerd, de actie heeft plaatsgehad, kan het]
in de vergetelheid raken, maar als erover wordt geschreven, worden de
strijders en de slachtoffers van het onrecht herdacht, niet vergeten
en het kan anderen inspitreren
https://en.wikipedia.org/wiki/Wat_Tyler
En daarom is het ook EN EN, volgens mij en kan het een niet zonder
het andere
Actie, strijd is nodig en noodzakelijk
En daarnaast, of in combinatie, het blijven vertellen van het
Grote Verhaal en het onrechtt aan de kaak blijven stellen
Want wat is het eerste, dat een dictatuur monddood maakt?
De Pers
En ja, over Halsema als aanstaande burgemeester ga ik
binnenkort schrijven
Om eens een boekje over haar life and times open
te doen
Nuttig, belangrijk, noodzakelijk
Hou mijn website in de gaten, HAHAHA
http://www.astridessed.nl
Hartelijke groeten en veel waardering/Astrid
#2 by nayakosadashi on 2018/06/29 - 17:10
Ik ben het met je eens hierin.
Zoals ik eerder blogde, ja blogde ja hahaha
Is dat als de domeinen niet opgezocht worden, waar de frictie, op een fysieke manier plaats vind, dat er dan niets gebeurt
Dit is immers een machtstrijd, niet een weloverwogen dialoog. Ik bedoel, rechts baseert zich op ‘nationale pracht’, de superieure ‘markt werking’ en ‘het ras’. Allemaal zaken die slechts emotionele aangelegenheden zijn. Geen argument kan ze vernietigen. Ik denk dat het witte ras perfect is. Ja, maar hoezo dan en dit/dat. Ja, maar ik vind dat gewoon !
Hoe meer winst bij de baas, hoe beter voor ons allemaal.
Ja, maar dat is objectief gezien niet waar
Maar dat vind ik gewoon, dat is gewoon zo, want dat is zo
Het is een partijtje armpje drukken
Ik zal kijken of ik aanwezig kan zijn